Αξίζει να διαμορφώσω χώρο παροχής υπηρεσιών στο φαρμακείο μου;

Η σημαντικότερη προοπτική εξέλιξης του επαγγέλματος στο εξωτερικό, όπως μαθαίνουμε παρακολουθώντας τη διεθνή βιβλιογραφία, είναι η παροχή υπηρεσιών μέσα από το φαρμακείο.

Κάποιες από αυτές τις υπηρεσίες είναι:

• η ανασκόπηση της φαρμακευτικής αγωγής
• η ενίσχυση της συμμόρφωσης του ασθενούς στην αγωγή
• η καθοδήγηση στη χρήση ιατροτεχνολογικών προϊόντων, με σκοπό τη μέτρηση από τον ασθενή απλών δεικτών της υγείας του
• η περιποίηση απλών τραυμάτων και βέβαια
• η συμβουλευτική για την υιοθέτηση συνηθειών που ενισχύουν την υγεία (π.χ. σωματική άσκηση, έλεγχος βάρους) και για τη διακοπή 
• των βλαβερών συνηθειών (π.χ. κάπνισμα).

Αυτές και άλλες υπηρεσίες ήδη αποζημιώνονται από πολλά ασφαλιστικά συστήματα ανά τον κόσμο.

Κάθε χρόνο, σε ολοένα και περισσότερες χώρες, καθιερώνεται το φαρμακείο ως ένας πάροχος υπηρεσιών, η εφαρμογή των οποίων γλιτώνει πόρους από το σύστημα υγείας (π.χ. η βελτίωση της χρήσης των φαρμάκων μειώνει τις επισκέψεις σε εξωτερικά ιατρεία και τις εισαγωγές στη δευτεροβάθμια περίθαλψη, λόγω ανεπιθύμητων ενεργειών φαρμάκων).

Στην Ελλάδα δυστυχώς τα παραπάνω –και ειδικά η αποζημίωσή τους– παραμένουν αυτήν τη στιγμή μια θεωρητική συζήτηση με αβέβαιη έκβαση. Παρά το ότι το ελληνικό φαρμακείο παρέχει άτυπα πολλές από τις υπηρεσίες που παρέχονται και στο εξωτερικό, δεν έχει επιτευχθεί η καθιέρωση αποζημίωσης από την πολιτεία ή ακόμα και από τους ίδιους τους ασθενείς.

Από την παραπάνω ανασκόπηση προκύπτει το ερώτημα της σκοπιμότητας της διαμόρφωσης ενός χώρου μέσα στο φαρμακείο για την παροχή τέτοιων υπηρεσιών.

Ο χώρος μέσα στο φαρμακείο αποτελεί έναν πολύτιμο πόρο, ο οποίος (όπως και όλοι οι άλλοι) υπόκειται σε διαχείριση. Είναι μάλιστα ένας από τους ακριβότερους, καθώς μαζί με τη μισθοδοσία, το κόστος του χώρου αποτελεί το βασικό πυρήνα των σταθερών εξόδων του φαρμακείου.

Ανεξάρτητα από το μέγεθος, η απομόνωση ενός τμήματος του φαρμακείου από το υπόλοιπο και η μετατροπή του σε ένα χώρο, όπου δεν θα υπάρχει ελεύθερη πρόσβαση του κοινού, σημαίνει αυτομάτως πως αυτός ο χώρος «χάνεται» από την έκθεση προϊόντων, στα οποία μπορεί να περιφέρεται το κοινό που περιμένει να εξυπηρετηθεί.

Έτσι το ερώτημα πολύ απλά μετατρέπεται (ειδικά εάν το φαρμακείο δεν είναι και πολύ μεγάλο) στο εξής:

Αξίζει να αφιερώσω ένα μέρος από το διαθέσιμο χώρο μου για ράφια προϊόντων, μόνο για τους ασθενείς που θα λάβουν τις αντίστοιχες υπηρεσίες;

Είναι φανερό πως κάθε φαρμακοποιός θα χρειαστεί να δώσει ο ίδιος την απάντηση, αναλογιζόμενος το ύφος και τον προσανατολισμό του φαρμακείου του.

Από τη μία μεριά, θα σταθμίσει τις ανάγκες για την προβολή των προϊόντων που διαθέτει στο ράφι, την κατηγοριοποίησή τους, τη διαρρύθμιση με τρόπο που να ενισχύει τις πωλήσεις κλπ.

Από την άλλη όμως (και αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα), θα σταθμίσει πως η δημιουργία ενός ειδικού χώρου υπηρεσιών και συμβουλευτικής στο φαρμακείο του αυτομάτως προσδίδει μια σημαντική διαφοροποίηση από το υπόλοιπο λιανεμπόριο. Ενισχύει την επιστημονική του εικόνα στο κοινό και φυσικά αποκτά και την κατάλληλη διαρρύθμιση για την παροχή των υπηρεσιών, ώστε αυτές να μην παρέχονται με προχειρότητα και «στο όρθιο».

Μια τέτοια απόφαση θα γίνει με προσανατολισμό να ενισχυθεί η παρουσία του στον τομέα του συνταγογραφούμενου φαρμάκου (με στόχο την αύξηση των συνταγών που εκτελούνται στο φαρμακείο του), αλλά και σε αυτόν των μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων (ΜΥ.ΣΥ.ΦΑ.), με τα οποία αντιμετωπίζονται απλές παθήσεις, καθώς και στα ιατροτεχνολογικά προϊόντα.

Εξάλλου, παρά το ότι ο χώρος θα είναι απομονωμένος, αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει η δυνατότητα να εκτεθούν και σε αυτόν κάποια βασικά προϊόντα, τα οποία μάλιστα παρέχονται σε ένα περιβάλλον, όπου οι προτάσεις αγοράς τους ενισχύονται.

Σε τελική ανάλυση όσο οι υπηρεσίες αυτές παρέχονται άτυπα, η υιοθέτηση της διαμόρφωσης ενός τέτοιου χώρου είναι καθαρά θέμα ύφους, ταυτότητας και επιλογής.

Όποτε όμως επιτευχθεί η θεσμοθέτηση και η με οποιονδήποτε τρόπο αμοιβή τους, είναι σίγουρο πως θα υπάρξουν προδιαγραφές τόσο για τον τρόπο όσο και για το χώρο, στον οποίο θα παρέχονται.

Πηγή: "Φαρμακευτικός Κόσμος", τεύχος #167