Η οικονομική ύφεση και εμείς

Η οικονοµική ύφεση και εµείς

Τι επιπτώσεις µπορεί να έχει στο ελληνικό φαρµακείο η οικονοµική ύφεση;

Ο πρώτος κίνδυνος, σύµφωνα µε τις αρχικές προβλέψεις, θα είναι η µείωση της ζήτησης που µεταφράζεται σε πτώση του τζίρου κατά 10-15% περίπου στα «καταναλωτικά» προϊόντα. Τα προϊόντα που δεν είναι πρώτης ανάγκης έχουν ένα µερίδιο της τάξης του 15-20% στο συνολικό όγκο πωλήσεων του φαρµακείου αλλά και ένα 30-40% στην κεφαλαιοποίησή του.

Ένας δεύτερος κίνδυνος είναι οι δυσκολίες που θα εµφανίσει η τραπεζική δανειοδότηση, που εξυπηρετεί κυρίως την ταµειακή ρευστότητα του φαρµακείου. Στην αγορά λένε «cash is a fact», δηλαδή «δεδοµένο είναι µόνο το ρευστό χρήµα» (ενώ τα κέρδη είναι θεωρητικά) και δεν έχουν άδικο. Η έλλειψη ρευστού χρήµατος είναι συνέπεια κυρίως των µεγάλων καθυστερήσεων των πληρωµών µας από ένα σηµαντικό τµήµα της κοινωνικής ασφάλισης, ιδίως από τον ΟΠΑΔ.

Στον πρώτο κίνδυνο µπορούµε να αντιδράσουµε µε προσωπική στρατηγική. Συγκρατηµένες, επιλεκτικές αγορές, έλεγχος των αποθεµάτων και διάθεση του πλεονάζοντος εµπορεύµατος, σε συνδυασµό µε καλύτερη οργάνωση και διαχείριση των πόρων θα βελτιώσουν τη λειτουργία και αποδοτικότητα του φαρµακείου. Παράλληλα, έξυπνες, ευρηµατικές –και επιθετικές ακόµα– κινήσεις στη σκακιέρα του ανταγωνισµού, αναζήτηση και εκµετάλλευση ευκαιριών θα δώσουν το πλεονέκτηµα ακόµα και σε µια «περιορισµένη» αγορά. Η επιλογή της συσπείρωσης σε ευρύτερα επαγγελµατικά σχήµατα και µορφώµατα που µπορούν να εγγυηθούν το παραπάνω πλαίσιο δράσης είναι µια επιπλέον δυνατότητα, που συνιστά, ας µην το ξεχνάµε, µια επίσης προσωπική στρατηγική.

Τον δεύτερο κίνδυνο, τις δυσκολίες του τραπεζικού δανεισµού, δεν έχουµε άλλη επιλογή από το να τον αποδεχθούµε. Μιλώντας παραβολικά, ο δανεισµός είναι το φάρµακο που κατευνάζει το σύµπτωµα της νοσηρής κατάστασης που αποκαλείται έλλειψη ταµειακής ρευστότητας. Όταν το φάρµακο είναι σε έλλειψη, προσπαθούµε να ανακουφιστούµε από το σύµπτωµα, περιορίζοντας και ελαχιστοποιώντας τα αίτια που δηµιούργησαν την πάθηση. Ο κύριος υπαίτιος της έλλειψης ρευστότητας είναι οι καθυστερήσεις των πληρωµών µας από τα ασφαλιστικά ταµεία. Πώς να τις περιορίσουµε;

Εδώ η νοοτροπία και η στρατηγική δεν µπορεί παρά να είναι συλλογική. Από τη µία, να συστρατευθούµε άµεσα και καθολικά µε τη συλλογική µας εκπροσώπηση στις πιέσεις που ασκεί στα ασφαλιστικά ταµεία για τη νόµιµη καταβολή των οφειλοµένων τους στα φαρµακεία και την υπογραφή συλλογικών συµβάσεων. Έτσι, ανακουφίζουµε το σύµπτωµα που µας συνδέει µε την παθογένεια της κοινωνικής ασφάλισης.

Από την άλλη, να προβάλουµε και να υποστηρίξουµε σαν κλάδος τις λύσεις που θα βγάλουν την κοινωνική ασφάλιση από την κρίση σε ό,τι σχετίζεται τουλάχιστον µε το πλαίσιο που µας αφορά, τη φαρµακευτική περίθαλψη και ειδικότερα το µέρος που σχετίζεται µε την κατασπατάληση των πόρων και την κατάχρηση των ασφαλιστικών δικαιωµάτων. Το µέρος, δηλαδή, που περιγράφεται από τη δια δολίων τρόπων και µέσων υπέρβαση των φαρµακευτικών δαπανών. Έτσι παίρνουµε ενεργό θέση σε µια από τις βασικότερες αιτίες της παθογένειας της κοινωνικής ασφάλισης. Παράλληλα, αποτρέπουµε µια από τις βασικές παρενέργειες αυτής της κρίσης, τις –κατά τεκµήριο– αποτυχηµένες κυβερνητικές ιδέες και εµπνεύσεις για τη µείωση των φαρµακευτικών δαπανών, που συνήθως στοχεύουν αρνητικά τον κλάδο µας.

Να προβάλουµε, λοιπόν, και να υποστηρίξουµε σαν κλάδος… ποιες λύσεις; Την εξής µία: ΜΗΧΑΝΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ· τη µόνη την οποία αποδέχονται όλοι οι συντελεστές της φαρµακευτικής περίθαλψης. «Όταν ξέρουµε ποιος γιατρός γράφει για ποιον ασθενή ποια φάρµακα και για ποιον λόγο, πόσο συχνά και πού εκτελούνται οι συνταγές, τότε δεν θα πρέπει να εκπλαγεί κανένας, αν οι δαπάνες µειωθούν έως και 30%» (Βασίλης Κοντοζαµάνης, πρόεδρος του Ε.Ο.Φ., «Διάγνωση», Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2008). «… Σύµφωνα µε τη διεθνή εµπειρία, η σωστή παρακολούθηση της συνταγογραφίας και των διαγνωστικών εξετάσεων που ένα τέτοιο σύστηµα εξασφαλίζει, µπορεί να οδηγήσει σε εξοικονόµηση δαπανών της τάξης του 30%» (Διονύσης Φιλιώτης, πρόεδρος του Σ.Φ.Ε.Ε., «Διάγνωση», Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2008).

Να διεκδικήσουµε αυτά που µας στερεί αλλά και να σταθούµε ενεργητικά στο πλάι της χειµαζόµενης από την αδιαφάνεια και τη διαφθορά κοινωνικής ασφάλισης, σε συλλογικό επίπεδο. Να αντιµετωπίσουµε ορθολογικά αλλά και επιθετικά την έλλειψη της ζήτησης, σε προσωπικό επίπεδο. Αυτός θα είναι ο τραχύς και –πάντως όχι αναίµακτος– δρόµος που πρέπει να πάρει η επαγγελµατική µας επιβίωση στο θολό τοπίο της επερχόµενης οικονοµικής ύφεσης. Οι µέρες που έρχονται θα είναι δύσκολες και θα κρίνουν πολλά και για τον κλάδο και για καθένα από εµάς ξεχωριστά.

Σε αυτές τις δύσκολες µέρες ας µην ξεχνάµε αυτό που είπε κάποτε ο J.F. Kennedy: «When the going gets tough, the tough get going». Όταν η συνέχεια γίνεται ζόρικη, οι ζόρικοι συνεχίζουν!