Όλη η επικαιρότητα... σχολιασμένη!

• Προσοχή, να προλάβουμε τον ασθενή προτού αναζητήσει τα ΜΗΣΥΦΑ αλλού, του φαρμακοποιού Αργύρη Αργυρόπουλου, μέλους του Φ.Σ. Θεσσαλονίκης

Ένα απλό σκεύασμα παρακεταμόλης κοστίζει περί τα 0,70€ και αποδίδει περίπου 0,07€. Ο χρόνος που δαπανά ο φαρμακοποιός κατά την πώληση δεν ξεπερνά το ενάμισι λεπτό. Τις περισσότερες φορές ο φαρμακοποιός ίσως δεν μιλά καν στον ασθενή, σίγουρα πάντως δεν του προσφέρει κάτι παραπάνω από ένα χαμόγελο. Αν το ίδιο σκεύασμα κόστιζε 3 ή 4€, όπως συμβαίνει στο εξωτερικό, σίγουρα θα έδινε μεγαλύτερη σημασία στην πώληση. Κι όμως το φάρμακο και στις δύο περιπτώσεις παραμένει ίδιο, απαιτεί την ίδια υπευθυνότητα και προσοχή στη χορήγηση.
Το παράδειγμα της παρακεταμόλης δεν είναι εντελώς τυχαίο, ανήκει στα φάρμακα που ήδη έχουν περιέλθει στη λίστα των ΜΗΣΥΦΑ. Υπάρχει κάτι που να κάνει το συγκεκριμένο σκεύασμα να αξίζει λιγότερη προσοχή; Φυσικά όχι, μάλιστα απαιτεί πάντα την υπενθύμιση του φαρμακοποιού στον ασθενή πως πρόκειται για φάρμακο, και αν γίνεται πρέπει να θυμίζουμε την ημερήσια δόση ή άλλα χαρακτηριστικά του.
Αν δεν εκμεταλλευτούμε πλήρως το όπλο της επιστημονικής μας κατάρτισης και του ενδιαφέροντος προς τον ασθενή, θα μας κατηγορήσουν γι? αυτό και θα χάσουμε μια μεγάλη μάχη απλά και μόνο γιατί δεν χρησιμοποιήσαμε σωστά τη φαρέτρα μας.

• Θα διαψεύσουμε τον… Καβάφη; του φαρμακοποιού Ανδρέα Γαλανόπουλου, προέδρου της Ο.Σ.Φ.Ε.

«Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
…
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού —μη ελπίζεις—
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ? όλην την γη την χάλασες».
Η «Πόλις» του Κωνσταντίνου Καβάφη. Γραμμένο στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, κι όμως τόσο επίκαιρο και τόσο ακριβές! Για τη χώρα μας, για τον κλάδο μας…
Κι εγώ ο ταπεινός, μπροστά στην ποίησή του, να σας καλέσω να ποιήσουμε. Να τον διαψεύσουμε. Να ξεπεράσουμε τους ρουτινιασμένους εαυτούς μας. Να τα αλλάξουμε όλα, όλοι μαζί, για να κάνουμε πάλι βιώσιμη «τούτη την κώχη τη μικρή»!
Στο όνομα των νέων αυτής της χώρας, στο όνομα των νέων συναδέλφων αυτού του κλάδου.
Ας το προσπαθήσουμε. Μπορούμε!

• Ατομικές συμβάσεις; του φαρμακοποιού Γιάννη Δαγρέ, μέλους του ΔΣ του Φ.Σ. Αττικής

Παλιά οι φιλελεύθεροι έλεγαν να απαλλαγούμε από την καταπίεση ενός μεγάλου κράτους. Εμποδίζει την ελευθερία και την πρόοδο ισχυρίζονταν. Εκτός φυσικά αν το Κράτος γίνει η μικρή δούλα της αγοράς, οπότε έτσι δεν μας πειράζει (προσέθεταν οι νεοφιλελεύθεροι).
Για εμάς βέβαια η καταπίεση επεκτείνεται. Εκεί που το κράτος κάνει ό,τι θέλει ατιμώρητο, τώρα πια το ίδιο συμβαίνει και με τις εταιρείες και τις αγορές. Πρέπει να γίνεις κακός για να σε σεβαστούν λιγάκι. Είναι πολύ μεγάλες πια για να γίνουν ανεκτές.
Οι ατομικές συμβάσεις είναι ένας διακαής πόθος των απανταχού ισχυρών. Αντί να τους έχω όλους απέναντί μου, καλύτερα ένας-ένας που δεν θα μου κουνιούνται. Γι΄ αυτό και ξεκίνησε στον ιδιωτικό τομέα, αλλά θέλει να επεκταθεί τώρα και στον δημόσιο (αν το αφήσουμε).
Όπως λοιπόν μιλάμε για «συρρίκνωση του κράτους», δεν πρέπει κανονικά να αρχίσουμε να μιλάμε και για «συρρίκνωση της αγοράς»; Ή, ακόμη καλύτερα, να αρχίσουμε να το σχεδιάζουμε;

• Μια διανυκτέρευση με το Θανάση, του φαρμακοποιού Γιώργου Κουτέπα, αντιπροσώπου του Φ.Σ. Αττικής στον Π.Φ.Σ.

«– Δεν διανυκτερεύετε κύριε; Μια ώρα χτυπάω απ? έξω!
– Ναι! Δεν ήξερα πως θα έρθεις. Αν το ήξερα θα σε περίμενα στο πεζοδρόμιο!»
«– Γρήγορα, γρήγορα κύριε φαρμακοποιέ μου, το χάνουμε το παλικάρι!
– Και τι έχει το παλικάρι;
– Έχει πέσει μπρούμυτα και δεν μπορεί να σαλέψει ούτε χέρια ούτε πόδια!
– Και παλικάρι το λες εσύ αυτό;»
«– Τι λέει εδώ μωρέ; Belladonna! Τι είναι αυτή η Belladonna;
– Δεν ξέρεις φαρμακοποιέ μου τη Belladonna;
– Τη Belladonna δεν την ξέρω, τη μπελαμάνα ξέρω αυτή που φοράνε οι ναυτικοί!»
«– Την αφήνεις πάνω μου τη δουλειά;
– Κάνε ό,τι σε φωτίσει η Παναγία! Αλλά γρήγορα!
– Σηκώνει και από αυτό, ε; Στο χάλι που βρίσκεται το παλικάρι τι περισσότερο να πάθει;»
«– Θα το πιει όλο αυτό;
– Ε ας πιει όσο πιει και αν δεν δει καλό, με το υπόλοιπο τον τρίβετε!»
«– Πονάω από εδώ μέχρι εδώ, από εδώ μέχρι εδώ και από εδώ μέχρι εδώ.
– Ε και τώρα τι θέλεις; Να πονάς και στα ενδιάμεσα;»
Καλό ταξίδι, καλέ μου άνθρωπε…

• Ξέρεις από (που θα βρω) βέσπα; του φαρμακοποιού Κώστα Μανωλόπουλου, μέλους του ΔΣ του Φ.Σ. Αττικής

Είδος προς εξαφάνιση τείνουν να γίνουν τον τελευταίο καιρό οι μετρητές σακχάρου, ευρύτερα γνωστοί και ως «μηχανάκια». Οι αποθήκες σηκώνουν τα χέρια ψηλά, οι περισσότερες εταιρίες σφυρίζουν αδιάφορα και στην καλύτερη περίπτωση πρέπει να φορτωθούμε μισή ντουζίνα ταινίες για να πάρουμε —ίσως— και ένα μετρητή. Οι ασφαλισμένοι κατάντησαν για πολλοστή φορά… γυρολόγοι φαρμακείων για να βρουν το ένα και μοναδικό μηχανάκι που θα έχει μείνει ξεχασμένο στο ράφι. Στην Ελλάδα της κρίσης, τα πρώτα πράγματα που αποσύρονται από το εμπόριο είναι αυτά που παρέχονται δωρεάν. Εδώ μιλάμε όμως για είδος πρώτης ανάγκης. Κι αν μας ακούγεται ελαφρώς παράλογο το «μην κυκλοφορείτε έξω μεταξύ 21.00 και 06.00 γιατί κινδυνεύετε να σας σφάξουν στο γόνατο», δεν είναι εξίσου περίεργο το «προσέξτε να μη σας πέσει κάτω το μηχανάκι και σπάσει γιατί δεν θα βρείτε άλλο»;

• Συνδικαλισμός και πολιτική χωρίς πολιτισμό… του φαρμακοποιού Μανόλη Μαυρολέοντα, αντιπροσώπου του Φ.Σ. Πειραιά στον Π.Φ.Σ.

…είναι «σαν αετός χωρίς φτερά…». Όσο γράφονται αυτές οι γραμμές, 750 θεατές έχουν παρακολουθήσει τους «εκατομμυριούχους της Νάπολης» από τη Θεατρική Ομάδα Φαρμακοποιών «Ψυχής Ίαμα». Προβλέπεται ότι ως το τέλος πάνω από 1.500 θα δουν την παράσταση, «σπάζοντας» το περυσινό ρεκόρ του «Προσοχή! Το φαρμακείο διανυκτερεύει…». Τόσο η υποδοχή όσο και η αποδοχή ξεπερνά ήδη κάθε προσδοκία. Ακόμη και γνωστοί ηθοποιοί που συμμετείχαν στην παράσταση του Εθνικού το 1997, όχι μόνο έμειναν εντυπωσιασμένοι αλλά συγκρίνουν τις δύο παραστάσεις επί ίσοις όροις!
Σε όποιον, λοιπόν, είναι σε θέση να κατανοήσει αλλά και να διαχειριστεί ανάλογα την ανεκτίμητη αυτή προσφορά, αντιλαμβάνεται ότι αυτή μπορεί να είναι ένα ακόμη εφόδιο (αν όχι όπλο…) στον πολύπλευρο αγώνα μας. Αντί να βράζουμε στο ζουμί μας και να «παίζουμε στο γήπεδο» των εκάστοτε κυβερνώντων, ας δώσουμε νέα, ποιοτική διάσταση και υπόσταση στο ποιοι είμαστε και στο πώς διεκδικούμε. Ας δείξουμε σε όλους ότι φάρμακο και φαρμακοποιός, εκτός από υγεία, σημαίνει πολιτισμός!