Συντακτική ομάδα ΦΚ

Όλη η επικαιρότητα... σχολιασμένη

27/2/2009

Κοιτάζοντας την ανά μήνα ανασκόπηση των επαγγελματικών ειδήσεων για το 2008, κάθομαι και βάζω στο ζύγι τις νίκες και τις ήττες του κλάδου, τα επαγγελματικά θέματα που προχώρησαν, αυτά που χάθηκαν οριστικά, αυτά που βάλτωσαν και που μας στοιχειώνουν ακόμα.

Κι επειδή λέγεται ότι μαθαίνουμε (σπανίως, λέω εγώ) από τις αποτυχίες μας, ξεκινάω από αυτές.

• Η μεγαλύτερη ήττα το χρόνο που πέρασε ήταν η ακύρωση της αυτοτέλειας του ασφαλιστικού μας ταμείου, του ΤΣΑΥ, και η ένταξή του στο λεγόμενο ΕΤΑΑ με τις κυβερνητικές ρυθμίσεις στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο. Το ταμείο μας, από τα πιο υγιή και με τη μεγαλύτερη βιωσιμότητα, καταργήθηκε. Η διαχείριση της περιουσίας του ανατέθηκε σε τρίτους. Όλα αυτά με το πρόσχημα της ενοποίησης, που όμως έγινε σε ταμεία με απολύτως ανόμοια χαρακτηριστικά. Τις συνέπειες αυτής της ήττας, όπως και αυτές που σχετίζονται με την επίπτωση της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης στα αποθεματικά του ΤΣΑΥ, δεν έχουμε ακόμα πλήρως αντιληφθεί.

• Υποχώρηση των συμφερόντων του κλάδου υπήρξε και στο θέμα της νομοθέτησης της μη αποζημίωσης των «lifestyle» φαρμάκων, από την κοινωνική ασφάλιση: 126 σύγχρονα συνταγογραφούμενα σκευάσματα αναιρέθηκαν ουσιαστικά από την επαγγελματική ύλη του φαρμακείου, χορηγούμενα από τα ταμεία μόνο με ειδικές αυστηρές γραφειοκρατικές διαδικασίες και προϋποθέσεις (όταν συνυπάρχουν «εγκεκριμένες ενδείξεις»-συνοδές παθήσεις).

Οι επιτυχίες που σημείωσε ο κλάδος το 2008 ήταν οι παρακάτω:

• H έκδοση του Π.Δ. 121/2008, η υπογραφή του οποίου εκκρεμούσε εδώ και αρκετά χρόνια, σχετικά με τις υποχρεώσεις των θεραπόντων και ελεγκτών γιατρών, των φαρμακοποιών και των ασφαλιστικών οργανισμών κατά τη συνταγογράφηση. Η νομοθέτηση ιδιαίτερα της ευθύνης του γιατρού στη συνταγογράφηση δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την ανακοπή της αθρόας περικοπής συνταγών από τα ασφαλιστικά ταμεία.

(Πάντως ένα σημείο του Π.Δ. δημιουργεί νέες γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και σοβαρό κίνδυνο νέων απορρίψεων συνταγών. Πρόκειται για το άρθρο 4 παρ.2 που αναφέρεται στην υποχρεωτική αναγραφή δοσολογίας στις συνταγές, θεωρώντας ότι η συνταγή στην οποία δεν αναγράφεται η δοσολογία των φαρμάκων κακώς εκτελέστηκε και επόμενα δεν εξοφλείται. Οι συνδικαλιστικοί μας εκπρόσωποι ζητούν τώρα να αφαιρεθεί η λέξη δοσολογία από το σχετικό άρθρο).

• Μια ιδιαίτερα σημαντική εξέλιξη προς όφελος των φαρμακοποιών υπήρξε στις 16 Δεκεμβρίου του περασμένου χρόνου σε ό,τι αφορά το ιδιοκτησιακό καθεστώς των φαρμακείων: ο Υβ Μποτ, γενικός εισαγγελέας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, γνωμάτευσε θετικά υπέρ της ιδιοκτησίας και λειτουργίας των φαρμακείων αποκλειστικά και μόνο από φαρμακοποιούς. Στο πλαίσιο της εκδίκασης της υπόθεσης προσφυγής Ιταλών και Γερμανών παραγόντων υπέρ του «ανοίγματος» του φαρμακευτικού επαγγέλματος και της αλλαγής του ισχύοντος ιδιοκτησιακού καθεστώτος, ο επιφανής νομικός της Ε.Ε. υπογράμμισε το πόσο σημαντικό θέμα για τη δημόσια υγεία αποτελεί η εγγύηση της ουδετερότητας στη φαρμακευτική συμβουλή και καθοδήγηση, κάτι που εξασφαλίζεται μόνο όταν ο ιδιοκτήτης ενός φαρμακείου είναι φαρμακοποιός και ανεπηρέαστος από εξωτερικές επιδράσεις και οικονομικά συμφέροντα. Η γνωμάτευση του γενικού εισαγγελέα δεν υποχρεώνει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο να συμμορφωθεί προς αυτή. Είναι ενδεικτική μόνο και αποτελεί ανεξάρτητη πρόταση προς συζήτηση, στο πλαίσιο της διαδικασίας έκδοσης της τελικής απόφασης στο θέμα, η οποία θα ανακοινωθεί περί τα τέλη Μαρτίου του 2009. Σύμφωνα πάντως με τον Π.Φ.Σ., η γνωμάτευση του επιφανούς νομικού «αποτελεί μία ιδιαίτερα θετική εξέλιξη που επιτρέπει συγκρατημένη αισιοδοξία για το τελικό αποτέλεσμα. Ας σημειωθεί, πάντως, ότι μια θετική για τον κλάδο απόφαση δεν δεσμεύει αλλά μπλοκάρει τουλάχιστον για 5 χρόνια μια νέα προσφυγή κατά του ιδιοκτησιακού μας καθεστώτος.

Όσο για τα χρόνια προβλήματα που κουβαλάμε πάνω μας από το προηγούμενο χρόνο και θα μας βαρύνουν και το φετινό είναι τα παρακάτω:

• Οι μεγάλες καθυστερήσεις στην εξόφληση των φαρμακοποιών από τον ΟΠΑΔ που δημιουργεί σοβαρά προβλήματα όχι απλά στην εύρυθμη λειτουργία αλλά την ίδια τη βιωσιμότητα του φαρμακείου. Βασικά αιτήματα του κλάδου παραμένουν η πλήρης καταβολή των ανεξόφλητων οφειλών του ΟΠΑΔ, η υπογραφή συλλογικής σύμβασης με τον Οργανισμό και η μετατροπή του σε ασφαλιστικό ταμείο, ανεξάρτητο από το υπουργείο Οικονομικών. Το κονδύλι, πάντως, που εγγράφηκε στον κρατικό προϋπολογισμό του 2009 για τη φαρμακευτική δαπάνη του ΟΠΑΔ ελάχιστες αμφιβολίες αφήνει για βελτίωση της κατάστασης ενώ και το χρονοδιάγραμμα αποπληρωμής των χρεών που υποσχέθηκε ο υπουργός Υγείας από το Νοέμβριο του 2008 έχει σαφώς καταστρατηγηθεί.

• Σημαντικές δυσμενείς επιπτώσεις για τον κλάδο συνιστούν, επίσης, και οι ανακολουθίες, αστοχίες και πειραματισμοί της κυβερνητικής πολιτικής φαρμάκου.

Έτσι:

• Το σημαντικό θέμα του rebate φαίνεται ότι έκλεισε τον προηγούμενο χρόνο με πλήρη απεμπλοκή των φαρμακοποιών και την επιβάρυνση της φαρμακοβιομηχανίας. Η τελευταία επιφορτίζεται να καταβάλλει απευθείας στα ασφαλιστικά ταμεία το rebate (επιστροφή υπό μορφήν έκπτωσης 3% επί της καθαρής τιμής των αγορασθέντων φαρμάκων από την κοινωνική ασφάλιση), όμως πιθανή δικαίωση της προσφυγής του ΣΦΕΕ στο Στ.Ε κατά της αντισυνταγματικότητας του σχετικού νόμου πιθανόν να μας εμπλέξει πάλι σε αυτή τη διαδικασία, η οποία ουσιαστικά καταργεί το σταθερό ποσοστό κέρδους του φαρμακείου.

• Η χρωματική διαφοροποίηση των στοιχείων της ταινίας γνησιότητας των φαρμακευτικών σκευασμάτων, που αποφασίστηκε το 2008 και εφαρμόζεται ήδη, δημιουργεί τουλάχιστον όσον αφορά τα Μ.Υ.ΣΥ.ΦΑ. νέα προβλήματα για το 2009 πέρα από αυτά που δημιουργούσε το μέχρι πέρυσι ασαφές καθεστώς διάθεσής τους. Προβλήματα αφενός διάθεσης του υπάρχοντος στοκ με την παλιά άχρωμη ταινία γνησιότητας, για το οποίο δεν έχει προβλεφθεί προθεσμία εξάντλησης. Προβλήματα αφετέρου με τους πελάτες του φαρμακείου, καθώς η κυβέρνηση επέλεξε αντί της έκδοσης και δημοσιοποίησης κάποιου επίσημου καταλόγου των φαρμάκων που δεν καλύπτονται πλέον από την κοινωνική ασφάλιση την «πλάγια» και ασφαλώς με λιγότερο πολιτικό κόστος λύση της χρωματικής διαφοροποίησης, που η εξήγηση και η κοινοποίησή της επαφίεται στην επικοινωνιακή… δεινότητα του φαρμακοποιού.

• Τέλος η επαναφορά της «λίστας φαρμάκων» από 1η Ιανουαρίου 2009 με τη μορφή του Θεραπευτικού Πρωτόκολλου Φαρμάκων, που έφερε το 2008 νομοσχέδιο του υπ. Οικονομικών, αν και δεν έχει εφαρμοστεί και συγκεντρώνει μικρές πιθανότητες να εφαρμοστεί τουλάχιστον το 2009, δημιουργεί ανησυχία στον κλάδο, όπως και κάθε άλλη προσπάθεια που γίνεται χωρίς μελέτη και τεκμηρίωση και στοχεύει αυτό που συνήθως αποκαλείται «εξορθολογισμός των φαρμακευτικών δαπανών».

Δύο νίκες, δύο ήττες, τρεις ισοπαλίες… μέχρι τώρα. Χρειάζονται καλύτερα αποτελέσματα αν θέλεις να κρατηθείς στην κατηγορία, να παραμείνεις ανταγωνιστικός… Αν μάλιστα υπολογίσεις για το 2009 και τη διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση… Και δεν μπορούμε πια να δουλεύουμε ισόβια, να πεθάνουμε μέσα στο φαρμακείο, αφού σύμφωνα με την απόφαση του Στ.Ε. πρέπει να σταματήσουμε τη δουλειά στα 70. Αυτό πάλι πώς το μετράς στο ζύγι; Ήταν νίκη ή ήττα του κλάδου; Γιατί ισοπαλία με το Χάρο δεν μπορείς να φέρεις!

Ο Θ. Αμπατζόγλου νέος διοικητής του ΙΚΑ

Ο μέχρι σήμερα δεύτερος υποδιοικητής του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ Θεόδωρος Αμπατζόγλου, φαρμακοποιός και Α’ Αντιπρόεδρος του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου (Π.Φ.Σ.), θα είναι ο νέος διοικητής του Ταμείου των μισθωτών στη θέση του Γ. Μέργου που απομακρύνθηκε πριν από 15 ημέρες.

Τον Θ. Αμπατζόγλου επέλεξε, μεταξύ των υποψηφίων που είχαν εκδηλώσει ενδιαφέρον για τη θέση του διοικητή του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, η ειδική επιτροπή της Γενικής Γραμματείας Κοινωνικών Ασφαλίσεων με τη σύμφωνη γνώμη και της Φ. Πετραλιά.

Συγχαρητήρια στο Θόδωρο! Η στήλη του εύχεται καλή δύναμη και καλή τύχη: και για το συμφέρον και για την κοινωνική καταξίωση του κλάδου. Πάντως, το έχει το όνομα: έσβησαν τα φώτα της δημοσιότητας (προσωρινά ελπίζουμε…) για το «στρατηγό» Τσουκάτο, ανάβουν για το δεύτερο διάσημο Θόδωρο του φαρμακευτικού κλάδου. Τελικά, «Θεού δώρο» οι «Θεό-δωροι» για τον κλάδο!

Περί «Προστασίας ανηλίκων από τον καπνό και τα αλκοολούχα ποτά» και άλλων διατάξεων...

Εκδόθηκε το υπ’ αριθμ. 262/23-12-2008 τεύχος Α΄ της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως, όπου δημοσιεύεται ο νόμος 3730/2008 («Προστασία ανηλίκων από τον καπνό και τα αλκοολούχα ποτά και άλλες διατάξεις»).

Στο νόμο συμπεριλήφθηκαν διατάξεις που αφορούν τους φαρμακοποιούς ή παρουσιάζουν γενικότερα φαρμακευτικό ενδιαφέρον.

Από τα θαύματα του νομοθέτη! Δηλαδή το πώς κολλήσαμε και εμείς μαζί με τις πίπες, τα τσιμπούκια, τα τσιγάρα, τα καπνά, τα ουίσκια και όλα τα συναφή, από τα οποία πρέπει να προστατευθεί η νεολαία! Μην ανησυχείτε, δεν αποτελούμε δημόσιο κίνδυνο, τίποτα δεν έγινε από σκοπού! Επίσης, οι πλέον καχύποπτοι από εσάς μη διανοηθείτε οποιοδήποτε συνειρμό ανάμεσα στις συσκευές και τα μέσα καπνίσματος και τις κυβερνητικές προθέσεις για το επάγγελμά μας. Όλα είναι απλώς θέμα συγκυρίας…

Ανάμεσα στις διατάξεις που αφορούν τους φαρμακοποιούς ξεχωρίσαμε:

’ρθρο 14

1. Η παράγραφος 2 του άρθρου 14 του ν. 3457/2006 (ΦΕΚ 93 Α΄) αντικαθίσταται ως εξής:

«2. Η μεταφορά φαρμακείων επιτρέπεται μόνο εντός των ορίων των δήμων και κοινοτήτων στους οποίους δεν επήλθε μεταβολή, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 1 του ν. 2539/1997 (ΦΕΚ 244 Α΄), καθώς και εντός των ορίων δήμου ή κοινότητας που αποτελεί, αντίστοιχα, δημοτικό ή κοινοτικό διαμέρισμα του συνιστώμενου με τον ως άνω νόμο νέου δήμου.»

2. Η παράγραφος 4 του άρθρου 6 του ν. 1963/1991 (ΦΕΚ 138 Α΄) αντικαθίσταται ως εξής:

«4. Η ελάχιστη απόσταση φαρμακείου που λειτουργεί ή λειτουργούσε στο ίδιο κατάστημα περισσότερο από δώδεκα (12) χρόνια και μεταφέρεται λόγω τελεσίδικης εξωστικής δικαστικής αποφάσεως για ανοικοδόμηση, ιδιόχρηση ή κατεδάφιση, πρέπει να είναι είκοσι μέτρα από τα λειτουργούντα φαρμακεία.»

(Σχετικά με το άρθρο 14, ο Π.Φ.Σ. σε ανακοίνωσή του επισημαίνει: «Με το άρθρο 14 επιλύεται αφενός η αδικαιολόγητη, κατά τη γνώμη μας, αμφισβήτηση για τις μεταφορές των φαρμακείων από θέση σε θέση και αφετέρου το θέμα της μεταφοράς φαρμακείων, κατόπιν εξωστικής αμετακλήτως αποφάσεως για ανοικοδόμηση, ιδιόχρηση ή κατεδάφιση - Η διάταξη αυτή κρίνεται περιττή αφού, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 13 παρ.2 του ν.3457/2006, μετά την λειτουργία φαρμακείου επί 10 έτη τηρείται απόσταση είκοσι μέτρων».)

Παιδιά, καλά το κάναμε κι αυτό, έτσι να οργανωθούμε, να συμμαζευτούμε, μην αφήνουμε κενά και ελλείψεις και προβλήματα σε αποστάσεις, πληθυσμιακά και τέτοια γιατί οι απ’ έξω καραδοκούν και άκουσα και τον πρόεδρο του ΣΕΒ να ζητάει πάλι άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων κι ανατρίχιασα, τον καταραμένο… ’γιε Υβ Μποτ, κάνε το Μάρτη το θαύμα σου και θα ανάψω μια καντήλα στο μπόι σου στην Αγία Αναστασία τη Φαρμακολύτρια!

’ρθρο 16

Το τελευταίο εδάφιο του άρθρου 42 του ν. 3601/1928, ΦΕΚ 119 Α΄, («Η ιδιότης Προέδρου του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αθηνών και Προέδρου του Πανελληνίου Φαρμακευτικού Συλλόγου είναι ασυμβίβαστος») καταργείται.

Τι σημαίνει αυτό, ρε καρντάσια; Ότι θα μπορεί να βγαίνει πρόεδρος του Πανελληνίου Φαρμακευτικού Συλλόγου και από την Αθήνα; Εντάξει, όχι τα επόμενα χρόνια, αλλά όταν ο πρόεδρος (ένας είναι ο πρόεδρος) φτάσει τα 105 (ζωή να χει) και συμπληρώσει το όριο ηλικίας για την υποχρεωτική σύνταξη από το επάγγελμα, σύμφωνα με την πιο πρόσφατη γνωμοδότηση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Δεν το πιστεύω! Θα μπορούν να ελπίζουν τώρα και οι νότιοι, οι χαμουτζήδες, οι χάμηδες, οι τυχαίοι, οι μπουρτζόβλαχοι, να αμφισβητήσουν ένα από τα αναφαίρετα εθνικά μας δίκαια, τη μακεδονικότητα της προεδρίας του Π.Φ.Σ.;

Α, ρε άτιμο κράτος των Αθηνών!