Μέλπω Λεκατσά: «Η υπόθεση του καλού φθηνού φαρμάκου είναι για μένα νευραλγική»

Μία από τις εμβληματικές μορφές των τραγικών γεγονότων του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973, η φαρμακοποιός Μέλπω Λεκατσά, γράφει στο f.daily για τη συµµετοχή της στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, παρουσιάζοντας τους άξονες που πρέπει να κινηθεί το δημόσιο σύστημα υγείας για να είναι βιώσιμο.

«Η θέση μου για την Υγεία επικεντρώνεται στην αποκατάσταση του δημόσιου χαρακτήρα του Ε.Σ.Υ. και στην απομάκρυνση από οποιοδήποτε σενάριο ιδιωτικοποίησής του. ’μεσες, στοχευμένες προσλήψεις ειδικά σε ειδικότητες που εμφανίζουν τραγικές ελλείψεις στα Νοσοκομεία, όπως οι αναισθησιολόγοι, μισθολογική αναβάθμιση ιατρών και εργαζομένων, ένταξη στα βαρέα και ανθυγιεινά των νοσηλευτών, μέριμνα για αυτόματη κάλυψη κενών συνταξιοδότησης και ενίσχυση της πρόληψης και της πρωτοβάθμιας φροντίδας για όλους οι πρώτοι μεγάλοι στόχοι.

Πάγια θέση μου αποτελεί επίσης η ανάγκη δημιουργίας ειδικής πολιτικής υγείας και κοινωνικής μέριμνας για τις δυσπρόσιτες και νησιωτικές περιοχές, με επικέντρωση στα άγονα νοσοκομειακά τμήματα και τις δυσπραγείς δομές υγείας που υπολειτουργούν σχεδόν παντού εκεί, θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία ενός μεγάλου μέρους της κοινωνίας μας. Η υπόθεση του καλού φθηνού φαρμάκου είναι για μένα νευραλγική, όπως και η πρόσβαση στα ακριβά φάρμακα και τις νέες θεραπείες των ασθενών που τα έχουν ανάγκη.

Πιστεύω πως η ψηφιακή ενοποίηση του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα σε συνδυασμό με τα παραπάνω θα συνεισφέρει αποτελεσματικά στην έγκαιρη διάγνωση των ασθενειών αλλά και στην αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών στη θεραπεία και τα νέα θεραπευτικά πρωτόκολλα. Και βέβαια ας μην ξεχάσουμε ποτέ τι οφείλουμε στους επικουρικούς γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό των Νοσοκομείων μας κατά τη διάρκεια της πανδημίας, η μονιμοποίησή τους είναι για μένα και για όλη την ελληνική κοινωνία ζήτημα τιμής!».