Η κρίση και το μέλλον των φαρμακείων

Γιατί εξεγείρονται οι φαρμακοποιοί; Σε γενικές γραμμές για τον ίδιους λόγους με όλους τους υπόλοιπους πολίτες.

Ξαφνικά πέρισυ βρεθήκαμε όλοι στη δίνη μίας χολιγουντιανά προβεβλημένης «κρίσης». Μία «απροσδόκητη» εξέλιξη, ο τρόπος παρουσίασής της οποίας δικαιολογούσε να γίνει πρακτικά το οτιδήποτε. Κυρίως θυσίες. Πολύ λογικό σε έκτακτους κινδύνους. Και ταυτόχρονα πολύ βολικό.

Οι χρόνιες παθογένειες του ασφαλιστικού συστήματος δεν αντιμετωπίστηκαν ως ευκαιρία να εκσυγχρονησθεί η κοινωνική πρόνοια, αλλά ως αφορμή για να περιοριστούν τα προνοιακά προνόμια όλων και να εκβιαστεί η είσοδος ιδιωτών στην ασφάλιση.

Στα εργασιακά, η «κρίση» δεν ελήφθη ως ευκαιρία για να διευρυνθεί η εργασιακή ασφάλεια, η αύξηση της παραγωγικότητας και η εισοδηματική αξιοπρέπεια. Έγινε αφορμή για να προωθηθούν ακριβώς τα αντίθετα.

Στα ελεύθερα επαγγέλματα, η κρίση δεν μεταφράστηκε σε ευκαιρία για βελτίωση της προσφοράς τους στο κοινωνικό σύνολο. Παρουσιάστηκε και εκεί μία «έτοιμη φόρμουλα» με πρόβλεψη για είσοδο μεγάλων παιχτών (Ανωνύμων Εταιρειών) σε ευνοϊκό για αυτές περιβάλλον. Όχι δηλαδή αλλαγή υπέρ των επαγγελματιών, αλλά «απελευθέρωση» των εταιρειών να εισβάλουν ασύδοτες.

Όλα αυτά μεταφράζονται αυτονόητα σε ευρείας κλίμακας πορεία προς τη φτώχεια και εγκλωβισμό σε αυτή, για εκατομμύρια συμπολιτών μας. Αυτό που λένε κάποια συνθήματα: «Να το κάνουμε έτσι ώστε οι πλούσιοι να γίνουν πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι».

Αυτός είναι ο πυρήνας και η ουσία της «μνημονιακής συγκυβέρνησης δανειστών-κυβέρνησης». Και οι όποιες επιμέρους ορθές πολιτικές επιλογές εκσυγχρονισμού δεν αλλάζουν σε τίποτα τη φυσιογνωμία του.

Για εμάς τους φαρμακοποιούς όλοι μίλησαν για «κακιά συντεχνία» που χρειάζεται «αναμόρφωση». Μίλησαν για ξεκίνημα «από το μηδέν» (δεν αναγνωρίζεται ούτε σύνταγμα, ούτε νόμοι ούτε, ευρωπαϊκό κεκτημένο).

Το σχέδιο ήταν έτοιμο: αποδυνάμωση των ατομικών φαρμακείων. Και η πρόθεση: λιγότερες και μεγαλύτερες μονάδες φαρμακείων. Και με λιγότερο κέρδος από τώρα. Για να έχει περισσότερο η βιομηχανία.

Κανείς δεν μίλησε για διά βίου εκπαίδευση των φαρμακοποιών. Κανείς δεν μίλησε για κίνητρα και δομές προαγωγής σύγχρονων φαρμακευτικών υπηρεσιών. Τους ενδιέφερε μόνο η κοστολόγηση αυτών (σε κενό αέρος) για να δικαιολογηθεί η μείωση του κέρδους μας.

Και κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για σύγχρονες συμπράξεις αποκεντρωμένων, απολύτως ανεξάρτητων μονάδων μεταξύ τους, ώστε και η αυτοτέλειά τους να περιφρουρείται και η συνεργασία τους να ενισχύεται. Η νέα τεχνολογία και οι σύγχρονες συνθήκες προσφέρουν άπειρα όπλα για το παραπάνω.

Κοινώς, κανείς δεν μίλησε για αληθινό εκσυγχρονισμό των φαρμακείων. Για να γίνουν ακόμα καλύτερα και ωφελιμότερα για το κοινωνικό σύνολο.

Να λοιπόν γιατί επαναστατούμε εμείς οι φαρμακοποιοί. Και επειδή έχουμε το δίκαιο με το μέρος μας, να γιατί, αργά ή γρήγορα, θα δικαιωθούμε. Τίποτα αφύσικο και στρεβλό δεν αντέχει στον χρόνο.