Φ.Σ.Α.: απάντηση στο αισχρό δημοσίευμα της «Καθημερινής» εναντίον των φαρμακοποιών

Από το Φαρμακευτικό Σύλλογο Αττικής (Φ.Σ.Α.):

«Αισχρό κείμενο της “Καθημερινής” εναντίον των φαρμακοποιών από κάποιον… Μ. Παύλου

Στην εφημερίδα «Καθημερινή» της Τρίτης 16/9/2008, δημοσιεύτηκε άρθρο κάποιου δημοσιογράφου Μ. Παύλου (γνωρίζουμε πολύ καλά ποιος κρύβεται πίσω από το ψευδώνυμο αυτό), με το οποίο γίνεται προσπάθεια κατασυκοφάντησης των φαρμακοποιών, υποβάθμισης των αγώνων τους και διαστρέβλωσης της πραγματικότητας, υπέρ των… «αναξιοπαθούντων» προφανώς φαρμακοβιομηχάνων!!!

Στο άρθρο αυτό, με τίτλο “Συντεχνίες και φάρμακα”:

1. Οι κινητοποιήσεις των φαρμακοποιών αναφέρονται ως “επετειακής μορφής συνήθεις απεργίες”, οι οποίες “περισσότερο διαταράσσουν τη ροή ειδήσεων στα κανάλια και λιγότερο τη χορήγηση φαρμάκων στους ασφαλισμένους του Δημοσίου (ΟΠΑΔ)”.

2. Γίνεται αναφορά στο τζίρο των φαρμακείων: “για κάθε 100 ευρώ τζίρου, ο φαρμακοποιός εισπράττει τα 40 μετρητά (καλλυντικά, συμπληρώματα, συμμετοχές ασφαλισμένων, φάρμακα τοις μετρητοίς). ’λλα 40 ευρώ εισπράττει εντός μηνός από το ΙΚΑ”, και συνεπώς ουσιαστικά “το 80% των εσόδων τους εισπράττεται τοις μετρητοίς”. “Από την άλλη πλευρά”, συνεχίζει ακάθεκτος ο δημοσιογράφος, “ο χρόνος αποπληρωμής των προμηθευτών τους είναι 3-6 μήνες”.

3. Σε άλλο σημείο γίνεται προσπάθεια κομματικοποίησης του συνδικαλισμού, αφού αναφέρεται ότι πολλοί συνδικαλιστές είναι στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, οι οποίοι “έχουν καλλιεργήσει μια απαράδεκτη συντεχνιακή νοοτροπία”. Με αυτόν τον τρόπο οι φαρμακοποιοί “εξελίχθηκαν σε ένα σημαντικό ανάχωμα ενάντια, π.χ., στις προσπάθειες του υπουργείου Υγείας να μετριάσει τις φαρμακευτικές δαπάνες”.

4. Επίσης, αναφέρεται ότι “το εμπορικό κέρδος των φαρμακοποιών αποτελεί το 33% του συνολικού κόστους των φαρμάκων” (συγκρατήστε το αυτό, γιατί πιο κάτω θα καταλάβετε πού το πάει ο θρασύδειλος δημοσιογράφος). “Το ποσοστό αυτό παραμένει σταθερό, ανεξαρτήτως αν πρόκειται για φάρμακο χονδρικής τιμής 5, 100, 500 ή 5.000 ευρώ”. “Η φαρμακευτική ηγεσία”, συνεχίζει το άρθρο, “αρνείται να ζητήσει κλιμάκωση του ποσοστού κέρδους. Αρνείται επίσης να ζητήσει ακόμη και έκπτωση της τάξης του 1% προς τα ασφαλιστικά ταμεία, παρά το γεγονός ότι τα εισοδήματα των φαρμακοποιών αυξάνονται με ρυθμό πάνω από 10% ετησίως. […] Και αν προταθεί μια λύση συλλογικής επιβάρυνσης (εταιρείες, φαρμακαποθήκες, φαρμακεία και κοινό να μοιραστούν μια έκπτωση 5% προς τα ταμεία), απλώς δεν συμμετέχουν” (συγκρατήστε το και αυτό για τον ίδιο λόγο).

5. “Οι φαρμακοποιοί”, συνεχίζει ακάθεκτος ο Μ.Π. (τα αρχικά του ψευδώνυμου), “οικειοποιούνται το σύνολο των εκπτώσεων που τους παρέχουν οι προμηθευτές τους, χωρίς να μεταβιβάζουν ούτε μισό ευρώ στους πελάτες”, αφού “σε κάθε δωδεκάδα (φαρμάκων)” παίρνουν και… “1 ή 2 ακόμη δώρο και τα πουλάνε στην αναγραφόμενη λιανική τιμή”. Εδώ ο Μ.Π. βάζει θέμα κατάργησης της σταθερής λιανικής τιμής.

6. Τέλος, γίνεται προσπάθεια κατασυκοφάντησης των φαρμακοποιών κατηγορώντας τους ότι δίνουν φάρμακα χωρίς συνταγές, ότι κατόρθωσαν να κλείσουν το επάγγελμα, ενώ αναφέρεται ότι “στέλεχος της Κυβέρνησης είπε στον υπογράφοντα” (τον φαντομά, δηλαδή, Μ.Π.) “ότι αν επιτρέψουμε τη δημιουργία φαρμακείων μέσα στα σούπερ μάρκετ, θα έχουμε εκπτώσεις προς τα ασφαλιστικά ταμεία, αλλά και θα αποφύγουμε το σύνολο των ατασθαλιών με τις συνταγές και τα κουπόνια”.

Απάντηση

Από την αρχή της δημιουργίας του κόσμου και μέχρι σήμερα όλοι γνωρίζουν ότι όποιος θέλει να πει τη γνώμη του και πιστεύει σε αυτή, υπογράφει με το όνομά του τα γραφόμενα και δεν κρύβεται πίσω από ανωνυμίες και τεχνάσματα. Αυτό λέγεται θρασυδειλία και μόνο από αυτό το γεγονός όλα όσα αναφέρονται στην επιστολή του Μ.Π. είναι ψευδέστατα και σίγουρα κατευθυνόμενα.

Όπως θα σας αποδείξουμε, όλα αυτά που αναφέρονται ανωτέρω αποτελούν μεθόδευση αυτών οι οποίοι προσπαθούν να επιρρίψουν στους φαρμακοποιούς την υποχρέωση να πληρώσουν την έκπτωση που οφείλουν οι βιομήχανοι προς τα ασφαλιστικά ταμεία.

Στις 4 Σεπτεμβρίου έγινε μια σύσκεψη στα γραφεία του υπουργείου Υγείας, με προσκεκλημένους τον πρόεδρο των φαρμακοβιομηχάνων κ. Φιλιώτη, τον πρόεδρο των Ελλήνων Φαρμακοβιομηχάνων κ. Κωλέττη, τον πρόεδρο των Φαρμακαποθηκαρίων κ. Αδάμου, τον πρόεδρο του Ε.Ο.Φ. κ. Κοντοζαμάνη και άλλους εκπροσώπους φορέων του φαρμάκου. Σε αυτή τη συνάντηση είχε προσκληθεί και ο πρόεδρος του Φ.Σ.Α. κ. Λουράντος.

Σε αυτή τη συζήτηση, οι φαρμακοβιομήχανοι κατέθεσαν αιφνιδιαστικά πρόταση περί συμβολής όλων των φορέων διακίνησης φαρμάκου (φαρμακοβιομήχανοι, φαρμακαποθηκάριοι, φαρμακοποιοί) στην έκπτωση προς τα ασφαλιστικά ταμεία (όπως ακριβώς αναφέρει στο άρθρο του ο Μ.Π.).

Σε αυτή ακριβώς τη συνάντηση, οι βιομήχανοι επίσης είχαν προτείνει να επιβαρύνονται οι φαρμακοποιοί με 1% περίπου (όπως ακριβώς αναφέρει στο άρθρο του ο Μ.Π.). Σε αυτή ακριβώς τη συνάντηση, ο πρόεδρος του Φ.Σ.Α. απέκλεισε οποιοδήποτε ποσοστό συμμετοχής των φαρμακοποιών σε αυτά που οφείλουν οι φαρμακοβιομήχανοι (όπως ακριβώς αναφέρει στο άρθρο του ο Μ.Π.). Σε αυτή ακριβώς τη συνάντηση, εκνευρισμένοι οι φαρμακοβιομήχανοι είχαν «καταγγείλει» το… τεράστιο ποσοστό κέρδους του φαρμακοποιού, την τεράστια πίστωση από τις φαρμακοβιομηχανίες προς τους φαρμακοποιούς που φτάνουν τους… 6 μήνες και το «κλειστό» του επαγγέλματος που οδηγεί σε συντεχνιακές και εκβιαστικές κινήσεις (όπως ακριβώς αναφέρει στο άρθρο του ο Μ.Π.).

Την επόμενη ημέρα ο Τύπος έγραφε τα εξής: “… ο κ. Λουράντος αποχώρησε τελικά οργισμένος από την άτυπη συνάντηση στο υπουργείο Υγείας, αφού δήλωσε στο Γενικό Γραμματέα Υγείας: “Έχετε παραπληροφορηθεί για το θέμα, τα έχετε βρει με τους φαρμακοβιομηχάνους και σας υπόσχομαι ότι ανοίγετε μεγάλο πόλεμο με τους φαρμακοποιούς”. Χαρακτηριστικό της σπουδής της κυβέρνησης να “περάσει” την έκπτωση είναι το γεγονός ότι η επίμαχη τροπολογία δε λαμβάνει καν υπόψη της τον τρόπο λειτουργίας της φαρμακευτικής αγοράς και κυρίως των φαρμακείων, με αποτέλεσμα να μην περιγράφει ούτε καν στοιχειωδώς τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να εφαρμοστεί τεχνικά στην πράξη η διαδικασία για την παροχή της έκπτωσης από τους φαρμακοποιούς προς τα ασφαλιστικά ταμεία, αλλά όπως είδαμε παραπάνω, και για την επιστροφή της έκπτωσης από τη φαρμακοβιομηχανία”.

Από όλα τα ανωτέρω βγαίνει το συμπέρασμα ότι ο Μ.Π. εκτελεί εντεταλμένη υπηρεσία εκείνων που επιδιώκουν να πληρώσουν οι φαρμακοποιοί αυτά που οφείλουν οι βιομήχανοι.

Και όσον αφορά τα συγκεκριμένα σημεία του άρθρου που παραθέσαμε παραπάνω, οι απαντήσεις μας είναι οι εξής:

1. Φυσικά όλοι γνωρίζουμε ότι οι κινητοποιήσεις μας δεν είναι επετειακής μορφής, αλλά ξεχειλίζουν από σύμπνοια, συλλογικότητα και οργάνωση. Το γεγονός ότι κρατούν λίγες ημέρες οφείλεται ακριβώς στο ότι επιτυγχάνονται οι στόχοι μας.

2. Θα ήταν πολύ εποικοδομητικό εκ μέρους του και θα προσέφερε υπηρεσία στον κλάδο, εάν μας ενημέρωνε ποια φαρμακευτική εταιρεία ή φαρμακαποθήκη κάνει πίστωση 3 έως 6 μήνες, ώστε να ανασάνουμε οικονομικά.

3. Η συνδικαλιστική ηγεσία των φαρμακοποιών, και επί διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. αλλά και επί Νέας Δημοκρατίας, δεν έβαλε ποτέ τα κομματικά της κριτήρια πάνω από τα συμφέροντα των φαρμακοποιών. Και στην προηγούμενη κινητοποίηση για τον ΟΠΑΔ επί υπουργίας κ. Φλωρίδη και σε αυτή, οι συνδικαλιστές έπραξαν το καθήκον τους, υπερασπιζόμενοι το καθήκον των φαρμακοποιών. Ξεχνάει ηθελημένα ότι η έκπτωση του 3% δε θεσπίστηκε για να μετριάσει το υπουργείο Υγείας τις φαρμακευτικές δαπάνες, όπως αναφέρει στο άρθρο του ο Μ.Π. Εάν ήταν πραγματικά θεματοφύλακας των δαπανών υγείας και ήθελε να εξελιχθεί σε “Ρομπέν των Δασών”, προασπιζόμενος το συμφέρον των ασφαλιστικών ταμείων, θα έπρεπε να ζητήσει έλεγχο των νοσοκομειακών δαπανών και των ιατρικών εξετάσεων και όχι να προσπαθεί να πείσει ότι με το 3% θα μειωθούν οι φαρμακευτικές δαπάνες. Το λέμε ξεκάθαρα: το 3% θεσπίστηκε σαν προσφορά των φαρμακοβιομηχάνων στα ασφαλιστικά ταμεία, που είναι καλοί πελάτες τους, και εφόσον αυτά συνταγογραφούν τα φάρμακά τους. Δηλαδή, εάν μια φαρμακοβιομηχανία έχει φάρμακα που δε συνταγογραφούνται, δε θα πληρώσει κανένα ευρώ στα ασφαλιστικά ταμεία. Γιατί, λοιπόν, θα πρέπει οι φαρμακοποιοί να πληρώσουν;

4. Το εμπορικό κέρδος των φαρμακοποιών δεν είναι 33%, αλλά 24,5% (δηλαδή ο μέσος όρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης) και το ξέρει καλά ο Μ.Π. Αποτελεί επίσης φοβερή πρόταση, έξοχης έμπνευσης, το να μοιραστεί το ποσοστό που οφείλουν οι βιομήχανοι σε όλους τους συμμετέχοντες στη διακίνηση του φαρμάκου, δηλαδή εταιρείες, φαρμακαποθήκες, φαρμακεία και ΚΟΙΝΟ. Προτείνει, δηλαδή, να πληρώνουν και αυτοί που έχουν ήδη πληρώσει για τις φαρμακευτικές τους δαπάνες, εξομοιώνοντάς τους με τους φαρμακοβιομήχανους!!!

5. Η σταθερή λιανική τιμή των φαρμάκων αποτελεί όχι μόνο αίτημα των φαρμακοποιών αλλά απαίτηση όλων μας, διότι δεν είναι δυνατόν να μπαίνει σε ανταγωνισμό το φάρμακο που αποτελεί κοινωνικό αγαθό. Εδώ, άλλα προϊόντα είναι διατιμημένα, το φάρμακο τον πείραξε;

6. Όπως γνωρίζετε, κλειστό φαρμακευτικό επάγγελμα δεν υπάρχει. Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν κριτήρια ίδρυσης νέων φαρμακείων. Στην Ελλάδα έχουμε τα ελαστικότερα κριτήρια, γι’ αυτό και έχουμε και το μεγαλύτερο αριθμό φαρμακείων. Αφήσαμε για το τέλος τις απειλές περί δημιουργίας φαρμακείων στα σούπερ μάρκετ. Ας μάθει, λοιπόν, ο κύριος Μ.Π. ότι καλό θα είναι, εφόσον επιζητεί και αποδέχεται το ρόλο του “φτερωτού Ερμή”, να μεταφέρει στο στέλεχος της κυβέρνησης που του είπε περί δημιουργίας σούπερ μάρκετ ότι απειλές δεν δεχόμαστε, ότι έχουμε την κοινωνική αποδοχή και καταξίωση του κόσμου και των ασφαλισμένων, ότι δεν πρόκειται να κάνουμε πίσω ούτε ένα χιλιοστό από τα δίκαια αιτήματά μας και ότι τέτοιου είδους ενέργειες και τέτοια άρθρα μάς εξοργίζουν μεν, δεν μας κάμπτουν όμως, και επιπλέον μας ενώνουν».