«Πως φτάσαμε από τα 2 στα 5,7 δισ. ευρώ στη φαρμακευτική δαπάνη»

’ρθρο του αντιπροέδρου της ΟΣΦΕ-προέδρου του ΠΡΟΣΥΦΑΠΕ, Ανδρέα Γαλανόπουλου, στο ygeia360.gr:

"Σε συνθήκες κατάρρευσης της χώρας, από δημοσιονομικά προβλήματα και κακοδιαχείριση, είναι λογικό να γίνεται προσπάθεια ελέγχου των δαπανών. Τομέας δαπάνης είναι και η Υγεία. Στον τομέα αυτόν, η φαρμακευτική δαπάνη αντιπροσωπεύει μόλις το 21% της συνολικής δαπάνης Υγείας... Πώς, λοιπόν, φτάσαμε από τα 2 δισ. ευρώ του 2004 στα 5,7 δισ. του 2009;

Η φαρμακευτική δαπάνη προσδιορίζεται από τον όγκο (τεμάχια) επί τιμή (ανά τεμάχιο). Στη χώρα μας, μέσα από ασύδοτες πράσινες και γαλάζιες πολιτικές, ήταν διογκωμένοι και οι δύο συντελεστές... 437 εκατ. πωληθέντα τεμάχια το 2009 (όταν στο Βέλγιο, με τον ίδιο πληθυσμό, καταναλώθηκαν 205 εκατ.) και η μέση τιμή πωληθέντος τεμαχίου ήταν 11,47 ευρώ (όταν η αντίστοιχη μέση τιμή στις χώρες της ευρωζώνης ήταν 8,23 ευρώ).

Για να περιορίσεις την δαπάνη, λοιπόν, ή μειώνεις τα τεμάχια ή μειώνεις τις τιμές στα σημεία κόστους ή και τα δυο μαζί! Μετά από 2 χρόνια μνημονιακών πολιτικών, τα τεμάχια (2011) εξακολουθούν να είναι 410 εκατ. και η μέση τιμή ανά τεμάχιο 9,47... Όταν στην Ελλάδα το 75% των πωληθέντων φαρμακευτικών προϊόντων είναι κάτω των 10 ευρώ και αντιπροσωπεύουν μόλις το 24% σε αξία, πολιτικές οριζοντίων μειώσεων τιμών, που εφάρμοσαν τόσον οι Κατσέλη - Λοβέρδος όσον και οι Λυκουρέντζος - Σαλμάς, οδηγούν σε απόλυτη αποτυχία στόχων αλλά και σε αμφισβήτηση της ύπαρξης της όποιας ελληνικής παραγωγής.

• Ποιός αδειοδοτεί τα «δήθεν» νέα «καινοτόμα» προϊόντα; Το κράτος.
• Ποιός τιμοδοτεί τα προϊόντα; Το κράτος.
• Ποιός συνταγογραφεί; Ο γιατρός.
• Ποιός «μοχλεύει» προς ασύστολη συνταγογράφηση; Η εταιρεία για τον δικό της κωδικό.

Η πορεία που ακολουθούν, χωρίς ορθολογισμό, χωρίς κριτήρια κόστους/οφέλους (η μόνη χώρα της ευρωζώνης), χωρίς στόχους value for money, είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Όταν, μάλιστα, αυτό συνδυάζεται με ελλιπή χρηματοδότηση του ΕΟΠΥΥ, όπου ασφαλισμένο είναι πλέον το 87% των πολιτών, σίγουρα βαδίζουμε για μετατροπή της οικονομικής κρίσης και σε ανθρωπιστική!

Και ο Έλληνας ασθενής θα μένει με την απορία γιατί αγόραζε την ομεπραζόλη 33,02 ευρώ το 2009 και σήμερα 16,99 ευρώ, όταν οι ασθενείς των δανειστών μας την πληρώνουν κάτω από 6,50 ευρώ...

Απλώς, «στραβά αρμενίζουμε»!”