Πανευρωπαϊκή καμπάνια για την ρευματοειδή αρθρίτιδα

Συνολικά, πάνω από 100 εκατομμύρια Ευρωπαίοι, σύμφωνα με την P.A.R.E. Manifesto (People with Arthritis/Rheumatism in Europe Manifesto), (Πανευρωπαϊκή Οργάνωση Ατόμων με Ρευματοπάθειες) πάσχουν από κάποιου είδους ρευματοπάθεια, ενώ η ρευματοειδής αρθρίτιδα (Ρ.Α.) πλήττει πάνω από 5 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως. Στην Ελλάδα, πάνω από 120,000 συνάνθρωποι μας, κυρίως γυναίκες, πάσχουν από ρευματοειδή αρθρίτιδα. Σε μια μεγάλη και διευρυμένη από 11 χώρες συζήτηση που έγινε στο ευρωκοινοβούλιο, αποφασίστηκε μια στενότερη συνεργασία πολιτικών και μη κυβερνητικών οργανώσεων, ώστε να γίνει κατορθωτό

• να καταγραφεί ο πραγματικός αριθμός των ασθενών, γιατί ως σήμερα δεν έχει γίνει καμία οργανωμένη στατιστική καταγραφή

• να προσδιοριστούν οι ψυχολογικές επιπτώσεις στον ασθενή αλλά και οι κοινωνικές, αφού όπως γίνεται κατανοητό, επηρεάζεται το ευρύτερο συγγενικό και φιλικό περιβάλλον του.

• να συγκεκριμενοποιηθεί το κόστος σε κάθε χώρα, καθώς υπολογίζεται ότι λόγω της Ρ.Α. ο ασθενής γίνεται ανίκανος προς εργασία, συνταξιοδοτείται πρόωρα και νοσηλεύεται συχνότερα

• να αναπτυχθεί μία ενιαία ευρωπαϊκή στρατηγική για τις Ρευματοπάθειες, καθιστώντας τες μείζον θέμα υγείας

• να διασφαλιστεί η πρόσβαση ολόκληρου του πληθυσμού στις θεραπείες

Στη συζήτηση συμμετείχαν το Βέλγιο, η Δανία, η Φινλανδία, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ιταλία, η Ολλανδία, η Σουηδία, η Αγγλία και η Ελλάδα. Κάθε χώρα είχε ξεκινήσει το 2006 μια μεγάλη καμπάνια που οδήγησε στην έκδοση ενός μεγάλου ενημερωτικού λευκώματος, στο οποίο συμμετείχαν βουλευτές, ασθενείς και γιατροί.

Διαπιστώθηκε ότι όλες οι χώρες διαθέτουν πολύ δυναμικές μη κυβερνητικές οργανώσεις ρευματοπαθών, σε αντίθεση με την Ελλάδα όπου υστερεί σημαντικά. Η αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου κ. Ρόδη Κράτσα υποσχέθηκε ότι θα συμβάλλει αποφασιστικά στη δημιουργία ενός τέτοιου Συλλόγου.

Η Καθηγήτρια του Χ.Π. γιατρός κα. Σκοπούλη για πρώτη φορά έθεσε το στρες, ως πηγή ενεργοποίησης της ασθένειας που έως σήμερα δεν αναγνωρίζονταν. Δήλωσε: «ένοχη για τη Ρ.Α. έως σήμερα έχει αποδειχτεί ότι είναι μια πρωτεΐνη. Ο σημερινός τρόπος ζωής και το έντονο στρες είναι πολύ πιθανό να ενεργοποιούν την πρωτεΐνη αυτή, που σε διαφορετικές συνθήκες ζωής να παρέμενε αδρανής».

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΡΕΥΜΑΤΟΕΙΔΗ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ (Ρ.Α.)

Φόβος και έλλειψη ενημέρωσης, δύο στοιχεία που συμβάλλουν αρνητικά στην κατανόηση μιας νόσου που τα τελευταία χρόνια αποσαφηνίσθηκε και προσβάλει κατά κύριο λόγο τις γυναίκες, με αναλογία 3 προς 1 σε σχέση με τους άνδρες.

Η αλήθεια είναι πως η Ρ.Α. είναι μια νόσος που δεν την καταλαβαίνεις και δεν την περιμένεις καθώς μπορεί και ξεγελά το ανοσοποιητικό σύστημα και επιτίθεται στις υγιείς αρθρώσεις δημιουργώντας φλεγμονές.

Η Ρ.Α., όπως και άλλες μορφές αρθρίτιδας προσβάλλει τις αρθρώσεις. Η διαφορά της όμως από άλλες νόσους είναι ότι δεν αφορά τη φθορά των αρθρώσεων-όπως συμβαίνει στην οστεοαρθρίτιδα για παράδειγμα-αλλά τη δημιουργία φλεγμονών στις αρθρώσεις, οι οποίες δημιουργούνται επειδή το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται κατά λάθος στα κύτταρα εκείνα που τις προστατεύουν και τις υποστηρίζουν.

Τελικά η φλεγμονή αυτή οδηγεί σε διάβρωση των οστών και παραμόρφωση των αρθρώσεων με αποτέλεσμα ο ασθενής να μην μπορεί να πραγματοποιήσει καθημερινές κινήσεις και να αυτοεξυπηρετηθεί.

Τα πιο χαρακτηριστικά συμπτώματα της Ρ.Α. είναι η συμμετρική διόγκωση των αρθρώσεων π.χ. και τα δύο γόνατα, ο κοινός πόνος των αρθρώσεων, η ερυθρότητα και η παρατεταμένη δυσκαμψία κυρίως το πρωί.

Συμπτώματα τέτοια, που μπορούν να μπερδέψουν τους ασθενείς και να τους οδηγήσουν σε λάθος διάγνωση. Έτσι, ο μέσος ασθενής όταν φτάσει στον ειδικό γιατρό, ο οποίος είναι ο ρευματολόγος, πιθανόν να έχει ήδη αρκετές από τις αρθρώσεις του προσβεβλημένες και ίσως οι βλάβες αυτές να είναι μόνιμες.

Η θεραπεία είναι συνήθως μακροχρόνια και δεν διακόπτεται εκτός από σπάνιες περιπτώσεις. Υπάρχουν όμως πολύ καλά νέα. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών, με την εμφάνιση νέων βιολογικών φαρμάκων, έχει βελτιωθεί πολύ η ποιότητα ζωής των ασθενών, ενώ η νόσος μπορεί να τεθεί υπό έλεγχο σε τέτοιο βαθμό, ώστε να ανασταλούν οι καταστροφικές σωματικές συνέπειες και κακώσεις.

Κατάκτηση που κάνει το πρόσφατο παρελθόν να ανήκει πραγματικά στον προηγούμενο αιώνα. Διότι στο παρελθόν η διάγνωση της Ρ.Α. ήταν ταυτόσημη όχι μόνο με δυσκολία στην κίνηση αλλά και με αναπηρία.