Επόμενο βήμα: φαρμακείο χωρίς φαρμακοποιό;

Σε μια χώρα με το πλέον αξιόπιστο σύστημα εφοδιασμού και διάθεσης φαρμάκων, το να επιχειρείται αποστολή φαρμάκων με κούριερ είναι τουλάχιστον ακατανόητο.

Στα ανεπτυγμένα συστήματα υγείας, η συνύπαρξη φαρμακοποιού και φροντιστή δεν είναι πολυτέλεια. Ο φροντιστής είναι ο προσωπικός βοηθός των ασθενών με βαριά νοσήματα και μπορεί να περιθάλπει πάνω από έναν ασθενή. Η συμβολή του είναι ιδιαίτερα σημαντική για την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής.

Η παρουσία του φαρμακοποιού δίπλα στον ασθενή δεν είναι τυπική – είναι ουσιαστική. Μέσω της άμεσης επαφής και της επικοινωνίας με τον ασθενή και τον φροντιστή, ο φαρμακοποιός παρακολουθεί τη συμμόρφωση στη θεραπεία, διασφαλίζει τη σωστή λήψη και επιτηρεί τις ανεπιθύμητες ενέργειες. Η διαδικασία αυτή δεν είναι απλώς υποστηρικτική. Αποτελεί ανεκτίμητη πηγή κλινικών δεδομένων. Το αποτέλεσμα είναι μετρήσιμο: καλύτερη ποιότητα ζωής και μεγαλύτερος χρόνος επιβίωσης για τους ασθενείς. Φροντίδα που τους αξίζει. Φροντίδα που οι οικογένειές τους θεωρούν αυτονόητη.

Ζούμε μια εποχή που τα υγειονομικά συστήματα διεθνώς επενδύουν στη φαρμακευτική φροντίδα. Και όμως, στην Ελλάδα επιλέγεται η αποδόμησή της. Γιατί; Για να ανοίξει χώρος σε συμφέροντα που βλέπουν το φάρμακο ως απλό εμπόρευμα: στις φαρμακοβιομηχανίες. Δεν είναι απλώς μια μάχη για τον φαρμακοποιό. Είναι μια μάχη για τον ίδιο τον ασθενή και την Πολιτεία. Και τελικά, για το ποιος υπηρετεί τον άνθρωπο – και ποιος τον βλέπει σαν παραλήπτη.

Για όσους σπεύσουν να χαρακτηρίσουν τα λεγόμενά μου ως ανεφάρμοστα λόγω οικονομικής συγκυρίας, θα τους προτρέψω να μελετήσουν τον αμυντικό προϋπολογισμό. Μόνο έτσι θα έχουν μια πλήρη εικόνα του πόσα από αυτά τα κονδύλια θα μπορούσαν –με πολιτική βούληση– να κατευθυνθούν στην Υγεία.

Όσοι νομίζουν πως μπορούν να μας παρακάμψουν, κάνουν λάθος. Η Υγεία είμαστε εμείς. Δεν θα επιτρέψουμε το φαρμακείο να παραδοθεί στα συμφέροντα.

Δεν θα επιτρέψουμε να γίνει αποθήκη, ούτε να χαθεί ο ρόλος μας στη φροντίδα.

Θα συνεχίσει να ανήκει στον φαρμακοποιό. Όσο κι αν μας πολεμούν, εμείς θα στεκόμαστε όρθιοι. Γιατί η Υγεία για εμάς δεν υπόκειται σε λογικές κόστους–οφέλους. Είναι θεμελιώδες δικαίωμα. Ανήκει σε όλους. Και είναι –ή οφείλει να είναι– αυτονόητη.