Αναστασία Σαράφη
μέλος συντακτικής ομάδας

Βανκομυκίνη: Αλλαγές στις συνταγογραφικές πληροφορίες

8/6/2017 9:53:02 πμ

Περιορίζεται η χρήση της, όταν λαμβάνεται από το στόμα

O Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων (EMA) συνέστησε αλλαγές στις συνταγογραφικές πληροφορίες για το αντιβιοτικό φάρμακο βανκομυκίνη, με στόχο την εξασφάλιση της κατάλληλης χρήσης στη θεραπεία σοβαρών λοιμώξεων που προκαλούνται από θετικά κατά Gram βακτήρια.

Η βανκομυκίνη χρησιμοποιείται από τη δεκαετία του 1950 ως μια σημαντική θεραπευτική επιλογή για τη θεραπεία σοβαρών λοιμώξεων. Η Επιτροπή Φαρμάκων για Ανθρώπινη Χρήση (CHMP) του ΕΜΑ, στο πλαίσιο της καταπολέμησης της μικροβιακής αντοχής, επανεξέτασε τα διαθέσιμα στοιχεία για τα φάρμακα βανκομυκίνης που χορηγούνται με έγχυση (στάγδην) και ένεση και αυτά που λαμβάνονται από του στόματος και κατέληξε στα ακόλουθα συμπεράσματα:

Λαμβανόμενη από το στόμα (κάψουλες & υγρό), η βανκομυκίνη θα πρέπει να χορηγείται μόνο για τη θεραπεία των λοιμώξεων από Clostridium difficile (CDI), ενώ δεν θα χρησιμοποιείται πλέον κατά της σταφυλοκοκκικής εντεροκολίτιδας (φλεγμονή του εντέρου που προκαλείται από S. aureus) ή για την απομάκρυνση των βακτηρίων από το έντερο ασθενών με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα.
Σύμφωνα με την επανεξέταση της CHMP, τα διαθέσιμα δεδομένα δεν υποστηρίζουν επαρκώς τη χρήση βανκομυκίνης για αυτές τις ενδείξεις.
Η έγχυση βανκομυκίνης εξακολουθεί να χρησιμοποιείται για τη θεραπεία σοβαρών λοιμώξεων, συμπεριλαμβανομένων όσων προκαλούνται από το MRSA (Staphylococcus aureus ανθεκτικό στη μεθικιλλίνη), σε ασθενείς όλων των ηλικιών. Χορηγείται επίσης σε ασθενείς που υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση για την πρόληψη βακτηριακής ενδοκαρδίτιδας (λοίμωξη στην καρδιά) και για τη θεραπεία λοιμώξεων σε ασθενείς που υποβάλλονται σε περιτοναϊκή κάθαρση.
Η δόση έναρξης της βανκομυκίνης με έγχυση θα πρέπει να υπολογίζεται ανάλογα με την ηλικία και το βάρος του ασθενούς. Οι επικαιροποιημένες συστάσεις βασίζονται σε δεδομένα που έδειξαν ότι η προηγουμένως συνιστώμενη δόση συχνά οδηγούσε σε χαμηλότερα από τα βέλτιστα επίπεδα βανκομυκίνης στο αίμα, μειώνοντας την αποτελεσματικότητα του αντιβιοτικού. Οποιεσδήποτε επακόλουθες προσαρμογές της δόσης πρέπει να βασίζονται στις συγκεντρώσεις στον ορό για να επιτευχθούν οι στοχευόμενες θεραπευτικές συγκεντρώσεις.