'Ασθμα ελεγχόμενο και μη: Αίτια και αντιμετώπιση

Το άσθμα είναι μία νόσος που χαρακτηρίζεται από χρόνια φλεγμονή των αεραγωγών που προκαλεί περιορισμό του αέρα, με μεταβαλλόμενη στένωση των βρόγχων και συμπτώματα, όπως ο βήχας, ο συριγμός κατά την εκπνοή, η δύσπνοια κυρίως στην άσκηση αλλά και το αίσθημα βάρους ή σφιξίματος στο στήθος. Είναι μια σχετικά συχνή νόσος παγκοσμίως, με σημαντικές διαφορές μεταξύ των χωρών, με ορισμένες χώρες να παρουσιάζουν ασθενείς μέχρι και στο 20% του πληθυσμού τους. Υπολογίζεται ότι 358 εκατομμύρια ανθρώπων υποφέρουν από άσθμα παγκοσμίως, με το ποσοστό στη χώρα μας να κυμαίνεται στο 8-9%.

Μπορεί να εμφανιστεί σε όλες τις ηλικίες και στα δύο φύλα και σχετίζεται με γενετική προδιάθεση, όπως κληρονομικότητα και οικογενειακό ιστορικό, αλλά και περιβαλλοντικούς παράγοντες όπως: κάπνισμα, εισπνεόμενοι ρύποι, αλλεργιογόνα, λοιμώξεις, άσκηση αλλά και το στρες. Στα παιδιά είναι η συχνότερη χρόνια πάθηση και εμφανίζεται σε 1 στα 10, με μια συνεχώς αυξανόμενη συχνότητα παγκοσμίως.

Τα συμπτώματα συνήθως ποικίλουν μέσα στην ημέρα και γίνονται πιο έντονα στη διάρκεια της νύχτας ή νωρίς το πρωί, ενώ μπορεί να διαρκούν περισσότερο κάποιες στιγμές της ημέρας και να υποχωρούν αυτόματα ή να χρειάζονται αγωγή.

Πώς γίνεται η διάγνωση του άσθματος;

Πολλοί ασθενείς αδυνατούν να αναγνωρίσουν ότι πάσχουν από άσθμα κυρίως εξαιτίας της χρόνιας συμβίωσής τους με αυτό. Ιατρικά, η κατάσταση αυτή δημιουργεί προβλήματα τόσο στους ασθενείς αλλά και στους ίδιους τους ιατρούς οι οποίοι αντιμετωπίζουν δυσχέρειες στην αξιολόγηση της νόσου. «Η διάγνωση στηρίζεται στο ιστορικό του ασθενούς και επιβεβαιώνεται με παρακλινικό έλεγχο, ο οποίος περιλαμβάνει κυρίως σπιρομέτρηση, δηλαδή έλεγχο της λειτουργίας των πνευμόνων και της ανταπόκρισής της στη βρογχοδιαστολή. Παράλληλα, πραγματοποιείται έλεγχος πιθανών αλλεργιών με δερματικά ή αιματολογικά τεστ, αλλά και δοκιμασίες πρόκλησης ή άσκησης.

Ποιοι παράγοντες πυροδοτούν το άσθμα;

Πάρα πολλοί παράγοντες μπορεί να το πυροδοτήσουν, ανάμεσα τους η σκόνη, το τρίχωμα ορισμένων ζώων όπως ο σκύλος ή η γάτα, η ατμοσφαιρική ρύπανση, το κάπνισμα, η γύρη, η μούχλα, ο ζεστός ατμός ή ο κρύος αέρας, το στρες, η άσκηση και ορισμένα φάρμακα όπως είναι η ασπιρίνη αλλά ακόμη και ιογενείς ή βακτηριακές λοιμώξεις.

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του μη ελεγχόμενου άσθματος;

Το μη ελεγχόμενο άσθμα συναντάται, ευτυχώς, σε μια μικρή ομάδα ασθενών που πάσχουν από άσθμα. Χαρακτηρίζεται από καθημερινά συμπτώματα τα οποία δεν ελέγχονται ικανοποιητικά με τη χρήση πλήρους αγωγής. Σε αυτές τις περιπτώσεις, εκτός από τα ανακουφιστικά φάρμακα που είναι τα βρογχοδιασταλτικά εισπνεόμενα, αυτοί οι ασθενείς καλούνται να χρησιμοποιούν και ρυθμιστικά της νόσου που είναι η κορτιζόνη, τόσο σε μορφή εισπνοών, όσο και από το στόμα σε ιδιαίτερα υψηλές δόσεις και παρ΄ όλα αυτά να συνεχίζουν να εκδηλώνουν συμπτωματολογία. Πλέον, υπάρχουν νέες πρωτοποριακές μέθοδοι οι οποίες περιλαμβάνουν φάρμακα που συγκαταλέγονται στην κατηγορία των βιολογικών παραγόντων και μπορούν να ελέγξουν σημαντικά τη συμπτωματολογία.

Ποιο είναι το «κλειδί» της αντιμετώπισης του άσθματος;

Η έγκαιρη αντιμετώπιση των συμπτωμάτων εξασφαλίζει την καλύτερη πνευμονική λειτουργία με την ελάχιστη δόση φαρμάκων. Παράλληλα, βοηθά τον ασθενή να ενημερωθεί και να εκπαιδευτεί σωστά γύρω από τη νόσο, ώστε να διατηρεί εν τέλει μία φυσιολογική ζωή, παρουσιάζοντας καθόλου ή ελάχιστα συμπτώματα στη διάρκεια της ημέρας, χωρίς περιορισμό των καθημερινών δραστηριοτήτων του και συμπτώματα τη νύχτα, καθόλου ή ελάχιστη ανάγκη για λήψη ανακουφιστικού φαρμάκου και εν τέλει μία φυσιολογική αναπνευστική λειτουργία.

Υπάρχει θεραπεία για την αντιμετώπιση του άσθματος;

Η θεραπεία περιλαμβάνει φάρμακα κατά κύριο λόγο εισπνεόμενα, μέσω συσκευών κατάλληλα επιλεγμένων από τον γιατρό για κάθε ασθενή, που δρουν απευθείας στο όργανο-στόχο και είναι αποτελεσματικά και ασφαλή όταν χρησιμοποιούνται σύμφωνα με τις ιατρικές οδηγίες. Νεότερες θεραπείες με μονοκλωνικά αντισώματα και βιολογικούς παράγοντες, απευθύνονται σε ασθενείς με σοβαρότερο άσθμα και έχουν ως στόχο, μεταξύ άλλων, τη μείωση της ανάγκης χορήγησης κορτικοστεροειδών.