Κ. Φρουζής: «Ανοίξτε τα σύνορα στα νέα φάρμακα»

Πόσο σημαντικές είναι για τις φαρμακοβιομηχανίες η έρευνα και η καινοτομία;

Αποτελεί κοινή συνιστώσα στο σύνολο των αναφορών από κυβερνητικά, επιστημονικά και οικονομικά επιτελεία ότι για την ανάπτυξη της κοινωνίας και της οικονομίας, η εστίαση στην καινοτομία δεν είναι μόνο προτεραιότητα αλλά επιβεβλημένη επιλογή. Για μας, τον κλάδο της φαρμακοβιομηχανίας, η καινοτομία είναι φύση μας. Είναι το οξυγόνο και ο λόγος ύπαρξης μας.

Οι φαρμακευτικές εταιρείες κατατάσσονται πρώτες στον ευρύτερο επιχειρηματικό στίβο διεθνώς για τις επενδύσεις σε έρευνα και ανάπτυξη που συμβάλλουν στη διατήρηση και βελτίωση της ζωής δηλαδή του ανθρώπινου βασικού στοιχείου της κοινωνίας. Είναι δηλαδή το «ζην» στην ουσία του και όχι το «ευ ζην» στο οποίο στοχεύουν ίσως κάποιοι άλλοι επιχειρηματικοί κλάδοι.

Κάθε κοινωνία, κάθε οργανωμένο κράτος επιδιώκει να φέρει καινοτομία σε όλες του τις δομές, δίνοντας προτεραιότητα στον κλάδο υγείας. Κι εδώ ερχόμαστε να δούμε το τι κάνουμε εμείς, ως ελληνική κοινωνία και πόσο έχουμε διαφοροποιηθεί, ακροβατώντας επικίνδυνα τα χρόνια της ύφεσης.

Πόσα χρόνια έχουν να κυκλοφορήσουν νέες θεραπείες στη χώρα μας;

Ο φετινός Ιούλιος είναι ο 30ος μήνας όπου η Ελλάδα δεν έχει αφήσει να κυκλοφορήσει ούτε ένα νέο καινοτόμο φάρμακο. Ούτε μία νέα επαναστατική θεραπεία. Η χώρα στο βωμό της ύφεσης και της εσωστρέφειας σφράγισε τις πύλες της στις νέες επιστημονικές ανακαλύψεις, που σώζουν ζωές. Έκλεισε την πόρτα στην ελπίδα χιλιάδων ασθενών να έχουν μια καλύτερη ποιότητα ζωής και ας μου επιτραπεί να πω ότι σε κάποιους ίσως να έκλεισε και την πρόσβαση στο ίδιο το «ζην» που προανέφερα και στο δικαίωμα στην ίαση.

Τριάντα μήνες είναι αρνητικό ρεκόρ για ένα πολιτισμένο, ευρωπαϊκό και ευνομούμενο κράτος, όπως σχεδόν ξύλινα και χωρίς περιεχόμενο αναμασώνται αυτά τα επίθετα από τα χείλη του πολιτικού κόσμο. Ο κόσμος που σε αυτούς τους 30 μήνες μας πλούτισε σαν κοινωνία με έλλειμμα ανθρωπιάς, που είναι δυσανάλογο του όποιου καταμετρημένου δημοσιονομικού ελλείμματος. Γιατί το έλλειμμα ανθρωπιάς δεν μπαίνει σε αβάκια και laptops και δεν απαιτεί λύσεις με αλγόριθμους από τεχνοκράτες λογιστές.

Όλοι γνωρίζουμε και όλοι αναγνωρίζουν ότι η φαρμακοβιομηχανία συνεργάστηκε άψογα με την πολιτεία και έπραξε τα δέοντα για τη μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης. Ακόμη και τώρα που κάποια μέτρα επιβάλλονται χωρίς καν να στοιχειοθετείται η ανάγκη και η λογική τους, εμείς δεν αφήνουμε την αγορά χωρίς φάρμακα, με όσες δυσκολίες κι αν πρέπει να ξεπεράσουμε. Στεκόμαστε δίπλα στους ασθενείς και είμαστε έτοιμοι να φέρουμε νέες θεραπείες στους Έλληνες πολίτες που δεν επιβαρύνουν τη δαπάνη, όμως δεν μας επιτρέπεται.

Μήπως η εισαγωγή των νέων φαρμάκων εκτινάξει τη φαρμακευτική δαπάνη;

Όπως επανειλημμένα τονίζω, η ελληνική πολιτεία πρέπει να ανοίξει και πάλι τα σύνορα της χώρας σε νέα καινοτόμα φάρμακα και θεραπείες και να επιτρέψει στους Έλληνες πολίτες να είναι όσο Ευρωπαίοι θέλουν και οι πολιτικοί να κάνουν την χώρα.

Με την εισαγωγή νέων φαρμάκων, εκτός από το όφελος για τους ασθενείς, θα επιτευχθεί σχεδόν άμεσα οικονομία στον ευρύτερο κλάδο της Υγείας και κυρίως της δευτεροβάθμιας περίθαλψης. Με την εισαγωγή νέων φαρμάκων, εκτός από το όφελος για τους ασθενείς, θα επιτευχθεί σχεδόν άμεσα οικονομία στον ευρύτερο κλάδο της Υγείας και κυρίως της δευτεροβάθμιας περίθαλψης. Η μείωση της προσέλευσης στην πρωτοβάθμια περίθαλψη έχει μεγάλο αντίκτυπο στην αύξηση της δαπάνης, καθώς αυξάνονται συνεχώς και πολύ οι εισαγωγές στα δημόσια νοσοκομεία. Σημειώνω πως μελέτες αποδεικνύουν πως το μέσο κόστος περίθαλψης στην πρωτοβάθμια φροντίδα υπολογίζεται σε 31,5 ευρώ ενώ το μέσο κόστος περίθαλψης σε ένα δημόσιο νοσηλευτικό ίδρυμα φτάνει τα 2.108 ευρώ! Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά για το πόσο επιβαρύνεται η δαπάνη όταν ο ασθενής λόγω οικονομικής δυσχέρειας δεν λαμβάνει τα φάρμακά του και δεν επισκέπτεται το γιατρό, στρεφόμενος σε εισαγωγή για νοσηλεία.

Επίσης τα καινοτόμα φάρμακα βοηθούν στην καλύτερη συμμόρφωση των ασθενών, οδηγώντας στη μείωση των δαπανών, ενώ καθώς ο πληθυσμός γηράσκει και ο επιπολασμός χρονίων νοσημάτων αυξάνει, η ανάγκη για πρόσβαση σε καινοτόμα φάρμακα γίνεται πιο επιτακτική.

Τι μπορούν να προσφέρουν οι κλινικές έρευνες στη χώρα μας;

Εδώ θα σταθώ σε ένα αρνητικό γεγονός που είναι αποτέλεσμα της κρίσης, αλλά δυστυχώς και της διαχείρισης αυτής, όσον αφορά στην πολιτική υγείας από τους κυβερνώντες. Η μη πρόσβαση των ασθενών σε θεραπείες αναμένεται άμεσα να έχει αντίκτυπο στο προσδόκιμο ζωής. Λόγω των καινοτόμων φαρμάκων καταφέραμε να αυξήσουμε το μέσο όρο ζωής στα σημερινά επίπεδα. ?μεσα, θα δούμε την αντιστροφή της τάσης, η οποία θα προέλθει από τους χρόνια πάσχοντες, οι οποίοι θα είναι επί της ουσίας η ομάδα που πλήττεται από την αναλγησία της πολιτείας.

Ένα άλλο κεφάλαιο το οποίο μπορεί στο όνομα της καινοτομίας να προφέρει τα μέγιστα στη χώρα είναι η ανάπτυξη υποδομών και συνθηκών για κλινικές έρευνες εντός των συνόρων. Ο τομέας των κλινικών ερευνών ο οποίος αποτελεί και το σημαντικότερο κομμάτι στον ευρύτερο κλάδο Έ&Α σε διεθνές επίπεδο ξεπερνά τα 70 δισ. ευρώ με το 40% αυτών να γίνονται σε ευρωπαϊκές χώρες. Όμως στην Ελλάδα πέρυσι ήρθαν μόλις 150 εκατ. ευρώ περίπου κι αυτά με σκληρή προσπάθεια. Την ίδια στιγμή η έλλειψη καινοτομίας έχει οδηγήσει σε μαρασμό και τον τομέα των συνεδρίων, που αποτελούσε σημαντικό πόρο και για αρκετές τοπικές κοινωνίες. Χωρίς νέα φάρμακα τα ιατρικά συνέδρια είναι πολύ λιγότερα αφού σε αυτές τις εκδηλώσεις προάγεται η ιατρική επιστήμη, σε συνδυασμό με τις ανακαλύψεις της φαρμακολογίας.

Εν κατακλείδι θέλω να πω ότι υπάρχουν καίρια επιχειρήματα για το όφελος των καινοτόμων φαρμάκων και είναι ακατάληπτο το πώς η λογική δεν μπορεί να υπερκεράσει τον παραλογισμό που επέβαλε τις περίπου 1000 ημέρες απαγόρευσης για την είσοδο νέων θεραπειών. Αισιοδοξούμε πως το αρνητικό ρεκόρ αυτό θα σταματήσει εδώ και θα σταματήσουμε σαν Πολιτεία να διαφημίζουμε αρνητικά τη χώρα μας στις όποιες επενδυτικές προσπάθειες σχεδιάζονται στο εξωτερικό.