Συντακτική ομάδα ΦΚ

Η διακήρυξη της ανεξαρτησίας

15/6/2009

Στις 19 του Μάη του 2009 δημοσιεύτηκε η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που αφορούσε το ιδιοκτησιακό καθεστώς των φαρμακείων.

Παρά το ότι η απόφαση από νομική άποψη δεν φαίνεται να δεσμεύει τις κυβερνήσεις των χωρών-μελών της Ε.Ε., από πολιτική –αλλά και ηθική– άποψη συνιστά μια πολύ μεγάλη επαγγελματική νίκη.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, το οποίο συντάχτηκε τελικά με την πρόταση του εισαγγελέα κ. Yves Bot, δέχεται ότι οι κοινοτικές συνθήκες, οι σχετικές με την ελευθερία εγκατάστασης και την ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων, «δεν απαγορεύουν εθνική (νομοθετική) ρύθμιση μη επιτρέπουσα σε πρόσωπα τα οποία δεν έχουν την ιδιότητα του φαρμακοποιού να διατηρούν και να εκμεταλλεύονται φαρμακεία». Μια διαφορετική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου θα άνοιγε το δρόμο στις μεγάλες εταιρείες διανομής να αναπτύξουν και στην Ελλάδα ιδιόκτητες αλυσίδες φαρμακείων και με την επενδυτική δύναμη που διαθέτουν να περιθωριοποιήσουν τους ανεξάρτητους φαρμακοποιούς, μεταβάλλοντάς τους σταδιακά σε υπαλλήλους τους.

Όμως ακόμη πιο σημαντικό, κατά τη γνώμη μας, είναι το σκεπτικό στο οποίο βασίζει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο την απόφασή του, που αποτελεί την πιο σημαντική προσφορά για τη μελλοντική επαγγελματική μας ασφάλεια και προοπτική: «Δεν αμφισβητείται ότι ο φαρμακοποιός αποσκοπεί, όπως και άλλα πρόσωπα, στην επίτευξη κέρδους. Εντούτοις, ως επαγγελματίας φαρμακοποιός θεωρείται ότι εκμεταλλεύεται το φαρμακείο του όχι μόνο με σκοπό την επίτευξη κέρδους αλλά και υπό μια επαγγελματική προοπτική. Στο πλαίσιο αυτό το ατομικό του συμφέρον για την επίτευξη κέρδους μετριάζεται από την κατάρτιση και την επαγγελματική εμπειρία του, καθώς και από την ευθύνη που υπέχει, δεδομένου ότι ενδεχόμενη παράβαση νομικών κανόνων ή των κανόνων δεοντολογίας θέτει σε κίνδυνο όχι μόνο την αξία της επένδυσής του αλλά και την ίδια την επαγγελματική του υπόσταση. Σε αντίθεση προς τους φαρμακοποιούς, οι μη φαρμακοποιοί δεν έχουν εξ ορισμού κατάρτιση, εμπειρία και ευθύνη, αντίστοιχη με εκείνη των φαρμακοποιών. Υπό τις περιστάσεις αυτές, επιβάλλεται η διαπίστωση ότι οι μη φαρμακοποιοί δεν παρέχουν τα ίδια εχέγγυα με τους φαρμακοποιούς».

Αυτό ακριβώς το σκεπτικό του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου αντανακλά τη δημόσια αποδοχή και αναγνώριση του κοινωνικού μας ρόλου. Δικαιώνει καθολικά τις θέσεις της Φαρμακευτικής Ομάδας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (PGEU) των 400.000 φαρμακοποιών στις 30 ευρωπαϊκές χώρες. Αποτελεί ένα μεγάλο και βαρύ όπλο για τις μελλοντικές μας διεκδικήσεις – και όχι μόνο αυτές που υπερασπίζονται το ιδιοκτησιακό μας καθεστώς.

Μα πάνω από όλα συνιστά για το επάγγελμά μας, για το παρόν και το μέλλον του, μια θεμελιακή διακήρυξη ανεξαρτησίας. Κάθε λέξη και φράση του είναι σαν να μας προτρέπει, να νουθετεί, να δείχνει τον τρόπο που «κλειδώνει» με ασφάλεια το επαγγελματικό μας αύριο.

Κατάρτιση, εμπειρία και ευθύνη είναι αυτά που σας κάνουν μοναδικούς και αναντικατάστατους, μας λέει. Είναι αυτές οι ιδιότητες που πρέπει να διαφυλάξετε και να προστατεύσετε, να καλλιεργήσετε και να αναπτύξετε, για να μπορείτε να εκπληρώσετε το ρόλο που σας έχει αναθέσει η κοινωνία.

Η κατάρτιση είναι παιδεία και επιμόρφωση. Την παιδεία την έχετε. Την εξασφάλισαν οι εναρμονισμένες σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης γενικές αρχές (κανονισμοί) της τριτοβάθμιας εκπαίδευσής σας, 5ετούς διάρκειας. Την επιμόρφωση πρέπει να την κερδίσετε. Να την αναζητήσετε, να τη διεκδικήσετε, να την κερδίσετε από διάφορες πηγές, τρόπους και μεθόδους, ακόμα και αν συνεπάγεται προσωπικό, πολλές φορές, κόστος.

Η εμπειρία είναι η επαφή και η επικοινωνία σας με τον ασθενή, η συμβουλή, ο σημαντικός ρόλος που έχετε στην πρωτοβάθμια περίθαλψη, εσείς που σε πολλές περιπτώσεις αντικαθιστάτε το γενικό γιατρό, δίνοντας οδηγίες, κατευθύνοντας και καθοδηγώντας τον ασθενή στην πρώτη του επαφή με το σύστημα υγείας κάθε χώρας. Την έχετε ήδη. Μην την υποτιμήσετε, μην την απεμπολήσετε ποτέ στο όνομα του οποιουδήποτε στενού οικονομικού οφέλους.

Η ευθύνη είναι το ανθρώπινο ενδιαφέρον για τον ασθενή, η πρόταξη της υγείας και της ανάγκης του στα κελεύσματα του κακώς εννοούμενου ατομικού συμφέροντος. Είναι η συνείδησή σας, η υπεράσπιση των αρχών σας, της επιστημονικής και επαγγελματικής σας ηθικής και δεοντολογίας. Μην τη διακινδυνεύετε με φθηνό αντάλλαγμα το εύκολο και γρήγορο κέρδος.

Είναι ακόμα ένα άγγελμα αισιόδοξο η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου σε αυτή τη δύσκολη εποχή. Με τα μεγάλα συμφέροντα που επιβουλεύονται την ανεξαρτησία μας στην άκρη, διαμηνύει ότι από πολλές πλευρές ποτέ δεν ήταν καλύτερα από τώρα να είναι κανείς φαρμακοποιός. Το φαρμακευτικό επάγγελμα γίνεται πιο πολύπλοκο και αυξάνει η αναγνώριση του σπουδαίου ρόλου που έχει και μπορεί να παίξει στα συστήματα περίθαλψης. Και είναι μπροστά μας οι ευκαιρίες από την εξέλιξη των συστημάτων περίθαλψης και των νέων φαρμακευτικών θεραπειών.

Ο Π.Φ.Σ., η συνδικαλιστική μας εκπροσώπηση είχε σημαντική συμβολή σε αυτή τη θετική εξέλιξη. Συντάχθηκε ενεργητικά και με τους άλλους Ευρωπαίους συναδέλφους, πίστεψε και πάλεψε με υπομονή και συνέπεια για να μας κάνει, σε τελευταία ανάλυση, χαρούμενους με τη δουλειά μας.

Όταν η εργασία είναι χαρά, η ζωή είναι ωραία. Όταν η εργασία είναι καθήκον, η ζωή είναι σκλαβιά. (Μαξίμ Γκόρκι)