Κανένα όφελος από την επιβολή του νέου φόρου για τα off patent

Κατατέθηκε στη Βουλή νομοσχέδιο (από εκείνα τα γνωστά express) που τις περισσότερες φορές δεν ξέρεις αν έχουν βαρύκεντρο την προχειρότητα ή τη μεταφορά του κινηματογραφικού "μεσονυκτίου"στη ζωή των επιστημόνων υγείας και τελικά την επιστροφή στο Μεσαίωνα.

Το ενδιαφέρον κομμάτι της όλης ιστορίας, όπως σε όλο το διάστημα των μνημονίων βασικά, είναι το πώς οι μουσουργοί της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής, εκμεταλλευόμενοι τα σοκάκια στα κενά της δημοκρατικής λειτουργίας,θα πλέξουν τελικά τον ιστό των ολιγοπωλίων, πουλώντας μάλιστα μούρη «φιλελέ».

Με το γνωστό επιχείρημα «για να πάρουμε τη δόση μας» λοιπόν (ρήση που καθαγιάζει το σύνολο των νομοθετικών εγκλημάτων στη χώρα την τελευταία εξαετία), προχωρά η σταυροφορία των ημερών μας, σε μια διαδικασία που μας καθιστά περισσότερο euρoπρεζάκια παρά συνεταίρους στην υπόθεση της ενωμένης Ευρώπης και κατατέθηκε στη βουλή σχέδιο νόμου: «Διατάξεις για την ολοκλήρωση της Συμφωνίας Δημοσιονομικών Στόχων και Διαρθρωτικών Μεταρρυθμίσεων - Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2019-2022».

Οι διατάξεις αφορούν τις ενέργειες που πρέπει να φέρουμε σε πέρας για να ακουστεί ο μαγικός ήχος του χρήματος την ώρα που πέφτει! Μέσα στις διατάξεις για μια ακόμη φορά το φάρμακο, ο ορισμός τους εξιλαστήριου θύματος στα χρόνια των μνημονίων. Στόχος της παρέας της γράπας (ιταλ. grappa) και πάντα με κέφι, η αύξηση του ποσοστού διείσδυσης των γενοσήμων φαρμάκων στην ελληνική αγορά, και όπως έχουμε μάθει -καλύτερα από τον οποιονδήποτε- τα τελευταία χρόνια, όλη η ιστορία είναι στη «διείσδυση»!

Με βάση τη διάταξη λοιπόν: Προτείνεται σειρά αντικινήτρων στους φαρμακοποιούς, οι οποίοι θα «τιμωρούνται» βασανιστικά κάθε φορά που θα χορηγούν στους ασφαλισμένους τους ένα off patent φάρμακο (φάρμακα που έχουν απωλέσει το καθεστώς προστασίας τους και επιτρέπεται να κυκλοφορήσουν αντίγραφα τους).

Η τιμωρία αφορά επιβολή πρόσθετου φόρου 0,80% επί της λιανικής τιμής του φαρμάκου.

Θυμίζω ότι στη λιανική τιμή του φαρμάκου συμπεριλαμβάνεται και ο ΦΠΑ που αποτελεί τη μίζα του κράτους, στην όποια εμπορική δοσοληψία, μια μίζα που μειώνει ετησίως την ικανή φαρμακευτική δαπάνη κατά 110 εκ. ευρώ, αφού αυτή κινείται υποχρεωτικά εντός κλειστού προϋπολογισμού κοντά στα 2 δισ.

Η υπέρβαση της δαπάνης μέχρι σήμερα βαρύνει τη φαρμακοβιομηχανία υπό τη μορφή του clawback.

Είναι εύκολα αντιληπτό ότι μια πολιτική υπέρ των γενοσήμων θα οδηγήσει σε μείωση της ονομαστικής δαπάνης, θα μεταλλάξει το μείγμα των φαρμάκων από εισαγόμενα off patent σε εγχώρια γενόσημα, οδηγώντας σε μείωση της υπέρβασης και λογικά του claw back, οδηγώντας σε διπλό όφελος της εγχώριας φαρμακοβιομηχανίας.

Κάποιος όμως πρέπει να παίξει το μουτζούρη και κάποιος πρέπει να πουλήσει και μούρη, λαϊκά. Λανσάροντας λοιπόν «κοινωνική πολιτική»-πυροτέχνημα, όπου οι ασφαλισμένοι με διαγνώσεις που δικαιούνται 10% συμμετοχή σήμερα και οι δικαιούχοι ΕΚΑΣ μηδενίζουν το ποσοστό συμμετοχής τους.

Η χρηματοδότηση του εγχειρήματος θα αντληθεί από την επιβολή φόρου στο φόρο, δηλαδή επιβολή 0,8% φόρο στη λιανική τιμή του φαρμάκου που περιλαμβάνει ήδη ΦΠΑ, λες και οι φαρμακοποιοί επιβάλουν τα off patent στους ασφαλισμένους, σε μια χώρα που απέτυχε παταγωδώς στο θέμα της φαρμακευτικής πολιτικής και της ενημέρωσης του κοινού, στην ίδια χώρα που οι συνάδελφοι ιατροί έχουν το δικαίωμα να κλειδώνουν συνταγογραφικά συγκεκριμένα σκευάσματα, επιβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο την αυστηρή χορήγησή τους.

Το όφελος μηδενικό, αφού η επιβάρυνση των δικαιούχων του ΕΚΑΣ στη δαπάνη είναι της τάξης των 20 εκ. ευρώ και το ποσοστό συμμετοχής τους στην αγωγή τους είναι ΗΔΗ 0%, ενώ συνταγογραφικά τα γενόσημα που ανήκουν στο φάσμα ασθενειών του 10% και θα μηδενιστούν, οδηγώντας σε όφελος των δικαιούχων, αφορούν κυρίως φάρμακα του σακχαρώδη διαβήτη πολύ χαμηλής λιανικής τιμής, όπου η ονομαστική κατά κεφαλήν συμμετοχή τους σήμερα είναι της τάξεως από 0,13 ευρώ έως 0,50 ευρώ, ενώ το αναμενόμενο όφελος από την άμεση φορολόγηση των φαρμακοποιών θα ξεπεράσει τα 130-150 εκ ευρώ (εκτίμηση).

Κάπου εδώ γκρεμίζεται και το όνειρο της Κοινωνικής Πολιτικής και μετασχηματίζεται σε νέα φορολογική πολιτική. Κάποια στιγμή σε αυτήν τη χώρα θα πρέπει να ενεργοποιηθεί το αντανακλαστικό της πρόληψης ως μεθοδολογία πολιτικού προβληματισμού και να σταματήσει η μεθοδολογία της τιμωρητικής καταστολής ως μέσο αποτροπής.

Επίσης καλό θα ήταν να είχαμε λόγο στην αντιπρόταση, αλλά με τη δημοκρατία a la cart δεν υπάρχει πολύς δρόμος να διανύσουμε ακόμα ως έθνος.