Όλες οι παθήσεις του θυρεοειδή αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά

Νέες θεραπείες για τις παθήσεις του θυρεοειδή, που εφαρμόζονται το τελευταίο διάστημα και στην Ελλάδα δίνοντας ελπίδα σε χιλιάδες ασθενείς, παρουσιάστηκαν στο 42ο Πανελλήνιο Συνέδριο της Ελληνικής Ενδοκρινολογικής Εταιρείας- Πανελλήνιας Ένωσης Ενδοκρινολόγων, που έγινε στη Θεσσαλονίκη.




Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την ιστοσελίδα του www.agelioforos.gr, μια καινούρια ενέσιμη θεραπευτική αγωγή έρχεται να βελτιώσει τα δεδομένα για τις μορφές καρκίνου του θυρεοειδή με κακή πρόγνωση, ενώ την ίδια ώρα η εμπειρία από την κυκλοφορία της υγρής θυροξίνης δείχνει, σύμφωνα με τους ειδικούς, ότι ακόμα και ασθενείς με παθήσεις του θυρεοειδή οι οποίοι δεν ανταποκρίνονταν σε προηγούμενες θεραπείες, πλέον αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά.

Τις ελπιδοφόρες εξελίξεις παρουσίασαν διακεκριμένοι Έλληνες και ξένοι επιστήμονες. «Με τις υπάρχουσες φαρμακευτικές δυνατότητες, ειδικά μετά και την έλευση της θυροξίνης υγρής μορφής, είμαστε στην ευχάριστη θέση να υποστηρίξουμε ότι πλέον καλύπτεται θεραπευτικά το μεγαλύτερο ποσοστό των ασθενών με νοσήματα του θυρεοειδούς. Εξαίρεση αποτελούν ορισμένες κατηγορίες, όπως για παράδειγμα ασθενείς με θυρεοειδικό καρκίνο των οποίων ο οργανισμός εμφανίζει αντίσταση στη θυροξίνη», επισήμανε σε δορυφορικό συμπόσιο στο πλαίσιο του συνεδρίου ο ενδοκρινολόγος, άμισθος καθηγητής Ιατρικής Σχολής του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Γεράσιμος Κρασσάς.

Ο καθηγητής, απευθυνόμενος στους ασθενείς με θυρεοειδοπάθειες, συνέστησε σε όσους ακολουθούν θεραπευτική αγωγή με θυροξίνη να κάνουν αιματολογική εξέταση κάθε εξάμηνο. Εφόσον υπάρχει πρόβλημα με όζο, να υποβάλλονται μια φορά το χρόνο κλινική εξέταση, ψηλάφηση και, αν υπάρχουν ενδείξεις αύξησης όζου, και έγχρωμο υπερηχογράφημα ανά δυο χρόνια.

«Επανάσταση» στην ενδοκρινολογία

Όπως τονίστηκε, αισιοδοξία για τους ασθενείς και την ιατρική κοινότητα αποπνέουν οι επιστημονικές εξελίξεις, ειδικά από το 2009, έναν από τους σταθμούς- ορόσημο για τη θεραπεία των παθήσεων του θυρεοειδή. «Μέχρι τότε, υπήρχαν άρρωστοι οι οποίοι δεν ανταποκρίνονταν καλά στις θεραπείες. Το 2009 ήταν που πρωτοκυκλοφόρησε η υγρή θυροξίνη, που στην Ελλάδα χορηγείται από το 2014, με πολλά πλεονεκτήματα, όπως το ότι δεν χρειάζεται να υπάρχει έκδοχο και μπορεί να δοθεί και σε αρρώστους με κακή απορρόφηση της θυροξίνης, π.χ. ασθενείς με παθήσεις του στομάχου», τόνισε ο κ. Κρασσάς. Ο ίδιος πρόσθεσε ότι καθοριστική για τη βελτίωση των θεραπειών ήταν η πρωτοβουλία του FDA, του Οργανισμού Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ, να σταματήσει την κυκλοφορία σκευασμάτων σχετικών με τη θυροξίνη που δεν είχαν τεστ βιοδιαθεσιμότητας ούτε βιοισοδυναμικές δοκιμασίες αλλά είχαν προκαλέσει προβλήματα και να χορηγούνται νέα φάρμακα τα οποία θα συνοδεύονται από πλήρη φάκελο. Εξάλλου, ιστορικές ημερομηνίες στην εξέλιξη της έρευνας των παθήσεων του θυρεοειδούς, όπως είπε, είναι το 1914, οπότε ανακαλύφτηκε η θυροξίνη, και το 1951, λόγω της ανακάλυψης της τριιωδοθυρονίνης, δραστικής ορμόνης του θυρεοειδούς, ο οποίος εκκρίνει τις ορμόνες Τ3 και Τ4.

Καλύτερη πρόγνωση για τον καρκίνο

Αναφερόμενος στη σημαντική αύξηση των νοσημάτων του θυρεοειδούς αδένα τα τελευταία χρόνια, ο καθηγητής Ιατρικής στο πανεπιστήμιο του Mainz στη Γερμανία George Cahaly τόνισε ότι στις αυτοάνοσες παθήσεις του θυρεοειδή, ο ίδιος ο ανθρώπινος οργανισμός ''επιτίθεται'' στον θυρεοειδή αδένα και δεν τον αναγνωρίζει ως όργανό του. «Το βασικό στοιχείο είναι ότι η αυτοανοσία εκδηλώνεται με τέσσερις παράγοντες, το αυξημένο ιώδιο, το κάπνισμα, το γενετικό υπόβαθρο και η περιβαλλοντική μόλυνση», είπε χαρακτηριστικά.

Όσον αφορά στα περιστατικά καρκίνου του θυρεοειδή, υπογράμμισε ότι παρουσιάζουν σταθερή αύξηση σε πολλές χώρες της Ευρώπης, όπως και στην Ελλάδα και διευκρίνισε ότι καθοριστικός είναι ο ρόλος των περιβαλλοντικών και γενετικών παραγόντων. «Η αυξημένη διάγνωση οφείλεται στην αύξηση του έλεγχου του θυρεοειδούς με υπερήχους. Ο καρκίνος του θυρεοειδούς εμφανίζεται σχεδόν πάντα με τη μορφή μικρών ογκιδίων ή όζων του θυρεοειδούς και συνήθως δεν προκαλεί κανένα σύμπτωμα. Οι περισσότεροι όζοι, πάντως, είναι καλοήθεις και ένα μικρό ποσοστό, 1%-2%, μπορεί να κρύβει καρκίνο», τόνισε ο κ. Cahaly.

Παράλληλα, επισήμανε ότι ο καρκίνος του θυρεοειδή είναι ο συχνότερος καρκίνος των ενδοκρινών αδένων και συνήθως έχει εξαιρετική πρόγνωση, με επιβίωση 30 και 40 χρόνων. Ωστόσο, σύμφωνα με τον καθηγητή, όταν πρόκειται για μυελοειδές ή αναπλαστικό καρκίνωμα, τότε η εξέλιξη είναι συνήθως πολύ κακή. Για αυτές τις κατηγορίες ασθενών, υπογράμμισε ότι υπάρχει νέα θεραπευτική αγωγή, η οποία εφαρμόζεται πειραματικά και υπόσχεται καλύτερη πρόγνωση, προσφέροντας παράταση της ζωής των ασθενών. Τα τελευταία δυο χρόνια σε ανάλογη θεραπεία, με φάρμακα σε ενέσιμη μορφή, υποβάλλεται μικρός αριθμός ασθενών και στη Θεσσαλονίκη. Πρόκειται, όπως εξήγησε, για φάρμακα που μπλοκάρουν την τυροσίνη, ένα αμινοξύ με σημαντικό ρόλο στην παραγωγή των θυρεοειδικών ορμονών.