«Επανακαθορισμός της επικοινωνιακής μας πολιτικής»

’ρθρο του προέδρου του Φαρμακευτικού Συλλόγου Ρεθύμνου, Σήφη Σπαντιδάκη:

"Η συνεχής και θλιβερή επιβεβαίωση, ότι το Ασφαλιστικό Σύστημα ψυχορραγεί, επιβεβαιώνεται και από την επιμονή των παρόχων υγείας και όχι μόνο των φαρμακοποιών, να αρνούνται να παρέχουν υπηρεσίες προς αυτό.

Η άρνηση των φαρμακοποιών να πιστώσουν το Ασφαλιστικό Σύστημα που έχει συρθεί στην κατάρρευση λόγω έλλειψης χρηματοδότησης, δεν είναι μεμονωμένο φαινόμενο, αλλά εξελίσσεται σαν ένα τέτοιο που καθημερινά ευρίσκεται στις τρεις πρώτες ειδήσεις των ΜΜΕ και αυτό γιατί οι πολίτες καλούνται να χρηματοδοτήσουν οι ίδιοι το Ασφαλιστικό Σύστημα το οποίο επίσης χρηματοδοτούν και με τις εισφορές τους. Έρχεται λοιπόν ο αριθμός των αιτούμενων επιστροφής χρημάτων να είναι όσος και ο αριθμός των ασφαλισμένων και όχι μόνο οι φαρμακοποιοί, οι γιατροί, οι προμηθευτές, τα Νοσοκομεία και γενικά όλοι οι πάροχοι υγείας. Οι κάποιες χιλιάδες γίνονται εκατομμύρια, με ότι αυτό σημαίνει για τον αδύναμο γραφειοκρατικό μηχανισμό των ασφαλιστικών ταμείων.

Το Κράτος οφείλει στον κάθε πολίτη, ξεχωριστά, την αξία των φαρμάκων που αγοράζει, τη δαπάνη για την ιατρική και νοσοκομειακή του περίθαλψη.

Ο πολίτης αγανακτεί. Για πρώτη φορά βιώνει την απαράδεκτη συμπεριφορά ενός κράτους που τον υποχρεώνει να το χρηματοδοτεί διπλά για την ίδια παροχή. Ακούγεται ανεδαφικό αλλά είναι η γυμνή πραγματικότητα!!! Καταβάλουμε σε εισφορές για την υγεία μας ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά σε σχέση με τον μισθό μας (πάνω από 50%) στην Ε.Ε και δεν έχουμε στοιχειώδη ανταποδοτικότητα για αυτή μας την επένδυση (γιατί η χρηματοδότηση της υγείας είναι επένδυση)…

Σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία το φαρμακείο δέχεται φοβερές πιέσεις από τους ασθενείς που προσέρχονται σε αυτό. Οι περισσότεροι από αυτούς δείχνουν να μην έχουν συνειδητοποιήσει ότι ο φαρμακοποιός τους δεν είναι αυτός που ελέγχει τα οικονομικά των ασφαλιστικών ταμείων, τους πόρους των οποίων κάποιοι εκλεγμένοι έχουν κυριολεκτικά ληστέψει με την πολιτική που εφάρμοσαν. Ζητά από τον φαρμακοποιό να του ανακοινώσει την ημερομηνία της λήξης αυτής της νέας οικονομικής αιμορραγίας την οποία έχει αυτός και η οικογένειά του. Εκνευρίζεται δικαίως, καθόσον από τα ΜΜΕ η κυβέρνηση διασπείρει ανακρίβειες και συγκεχυμένες πληροφορίες, ότι διευθετεί το θέμα της επαρκούς χρηματοδότησης του ΕΟΠΥΥ και υιοθετεί τη σκέψη να ζητήσει από τον ίδιο τον φαρμακοποιό να τον πιστώσει μέχρι νεωτέρας.

Στα φαρμακεία μας βιώνουμε καθημερινά την αγωνία των πολιτών να προμηθευτούν τα φάρμακά τους, μην διαθέτοντας τα απαραίτητα προς τούτο χρήματα, δικαίως ίσως δε, προσπαθούν να σπρώξουν το πρόβλημά τους αλλού... Αναγκαζόμαστε, για ανθρωπιστικούς λόγους, να βοηθήσουμε τους ασθενείς να διαχειριστούν το πρόβλημά τους και να δείξουμε έτσι και την πλευρά του λειτουργού υγείας που αγωνιά για την υγεία ενός λαού που ζει σε ρυθμούς μεγάλης οικονομικής κρίσης, η οποία κινδυνεύει να εκτραπεί σε ανθρωπιστική κρίση.

Το γεγονός πως το Ασφαλιστικό Σύστημα δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του και ότι το φαρμακείο ευρίσκεται στο επίκεντρο της κρίσης, ίσως να αποτελεί και συγκριτικό πλεονέκτημα, το οποίο ο κλάδος θα πρέπει να αξιοποιήσει οργανωμένα, δημιουργώντας μελλοντικές παρακαταθήκες. Η θεσμική ανακατάταξη στον χώρο του φαρμάκου, αλλά και της υγείας γενικότερα, πρέπει να βρει το φαρμακείο στην κορυφή, σαν μια υγιή και βιώσιμη επιχείρηση, ταγμένη στην εξυπηρέτηση του πάσχοντα πολίτη”.