Συντακτική ομάδα ΦΚ

Βενλαφαξίνη

22/3/2007

Αναστολέας της επαναπρόσληψης σεροτονίνης και νοραδρεναλίνης.

Θωμάς Μπαμπάλης
Φαρμακοποιός

Προσοχή!

• Στην παράλληλη χορήγηση αντιπηκτικών και αιμορραγικών φαρμάκων.

• Σε ασθενή με πρόσφατο έμφραγμα μυοκαρδίου, καθώς δεν έχει αξιολογηθεί η δράση της βενλαφαξίνης σε ανάλογα περιστατικά.

• Σε υπέρμετρη κατανάλωση αλκοόλ.

• Στη χορήγηση σε ασθενείς με ιστορικό μανίας, καθώς υπάρχει μια πολύ μικρή πιθανότητα ενεργοποίησης της μανίας ή υπομανίας.

• Απαιτείται ικανοποιητικός χρόνος διακοπής της χορήγησης αναστολέων ΜΑΟ από την έναρξη θεραπείας με βενλαφαξίνη για την αποφυγή σημαντικών ανεπιθύμητων ενεργειών.

• Επιβάλλεται η παρακολούθηση της πίεσης του αίματος, καθώς η θεραπεία με βενλαφαξίνη έχει συνδυαστεί με αύξηση της πίεσης.

• Στην αρχική φάση της θεραπείας, η χορήγηση του φαρμάκου θα πρέπει να συνδυάζεται με τακτική παρακολούθηση των ασθενών, καθώς η πιθανότητα απόπειρας αυτοκτονίας ενυπάρχει σε σημαντικό βαθμό σε σοβαρές μορφές κατάθλιψης.

• Συνιστάται προοδευτική διακοπή της θεραπείας με βενλαφαξίνη, έτσι ώστε να μειωθούν οι πιθανότητες εμφάνισης συμπτωμάτων όπως ζάλη, παραισθήσεις, κεφαλαλγία, ναυτία και άγχος, που όμως είναι ήπια και παροδικά.

Γενικές πληροφορίες

Η βενλαφαξίνη είναι αναστολέας της επαναπρόσληψης τόσο της σεροτονίνης όσο και της νοραδρεναλίνης.

Ενδείξεις

Η βενλαφαξίνη / βενλαφαξίνη βραδείας αποδέσμευσης ενδείκνυται για τη:

• Για τη θεραπεία όλων των μορφών κατάθλιψης.
• Για τη θεραπεία της γενικευμένης αγχώδους διαταραχής.
• Για την πρόληψη των υποτροπών κατάθλιψης ή την πρόληψη της επανεμφάνισης νέων επεισοδίων κατάθλιψης.
• Για τη θεραπεία της κοινωνικής αγχώδους διαταραχής / κοινωνικής φοβίας.

Αντενδείξεις

• Παράλληλη χορήγηση αναστολέων ΜΑΟ.
• Υπέρμετρη κατανάλωση αλκοόλ.

Aλληλεπιδράσεις

• Τα επίπεδα της αλοπεριδόλης αυξάνονται σε συγχορήγηση με βενλαφαξίνη.
• Αύξηση του κινδύνου εμφάνισης αιμορραγιών με τη σύγχρονη χορήγηση αντιπηκτικών.
• Προσοχή απαιτείται στη συγχορήγηση με φάρμακα που αναστέλλουν το CYP2D6.

Δοσολογία

Εξατομικεύεται και χορηγείται συνήθως μία φορά την ημέρα, διευκολύνοντας έτσι τη συμμόρφωση των ασθενών, ενώ το καψάκιο δεν πρέπει να διαιρείται, να θρυμματίζεται ή να τοποθετείται στο νερό.

Aνεπιθύμητες ενέργειες

• Ναυτία.
• Πονοκέφαλος.
• Νευρικότητα.
• Δυσκοιλιότητα ή διάρροια.
• Αύξηση ή μείωση βάρους.
• Παραισθήσεις.
• Οξυθυμία.
• Εξάνθημα.

Εμπορικά σκευάσματα
• Efexor, Wyeth
• Efexor ΧR, Wyeth

Μελέτες & έρευνες (πηγή: internet)

• Η βενλαφαξίνη μπορεί να βελτιώσει την ανταπόκριση σε ασθενείς με μείζονα κατάθλιψη ή σε ασθενείς που δεν ανέχονται ή δεν ανταποκρίνονται σε άλλους εκλεκτικούς αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης (SSRI), όταν χορηγηθεί σε υψηλότερες δόσεις από τις συνηθισμένες.¹

• Η θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης για την αντιμετώπιση των εξάψεων είναι γνωστό ότι δεν ενδείκνυται σε γυναίκες με καρκίνο του μαστού.

• Σε πρόσφατη σύγκριση της βενλαφαξίνης με την κλονιδίνη αποδείχθηκε ότι η πρώτη είναι πολύ πιο αποτελεσματική στη μείωση των εξάψεων.²

• Λίγες μελέτες έχουν γίνει σε σχέση με την αποτελεσματικότητα των αντικαταθλιπτικών πέρα του ενός χρόνου για την πρόληψη επανεμφάνισης ενός νέου καταθλιπτικού επεισοδίου.
Η βενλαφαξίνη βραδείας αποδέσμευσης έχει μελετηθεί σε μία πολλαπλών φάσεων, διπλή-τυφλή τυχαιοποιημένη κλινική μελέτη που σχεδιάστηκε να ερευνήσει την αποτελεσματικότητα της βενλαφαξίνης βραδείας αποδέσμευσης XR στην πρόληψη επανεμφάνισης καταθλιπτικού επεισοδίου για 2 χρόνια σε ασθενείς με επανεμφανιζόμενη κατάθλιψη που είχαν ανταπόκριση στην οξεία και τη συνεχιζόμενη φάση θεραπείας. Ο συνολικός αριθμός των ασθενών ήταν 1.096 ασθενείς.
Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν σημαντικά υψηλότερα ποσοστά πρόληψης επανεμφάνισης νέου καταθλιπτικού επεισοδίου έναντι του placebo (1ος χρόνος: 77% πιθανότητα πρόληψης εμφάνισης νέου επεισοδίου με Efexor XR έναντι 58% με placebo, 2ος χρόνος: 92% πιθανότητα πρόληψης εμφάνισης νέου επεισοδίου με Efexor XR έναντι 55% με placebo)³.
_____________________________

1. Evid Based Ment Health. 2007 Feb; 10(1): 17; Dodd S, Berk M.
2. Ann Oncol. 2007 Jan 17; Loibl S, Schwedler K, von Minckwitz G, Strohmeier R, Mehta K, Kaufmann M.
3. Reference: CNS Spectrum Supplement 11:12 (Suppl 15), December 2006