Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #186

Στα 30 χρόνια λειτουργίας της, η ΟΣΦΕ έχει εκπληρώσει σε γενικές γραμμές το όραμα των μελών της; Εάν είχαμε εκπληρώσει το όραμα μας, δεν ξέρω εάν θα είχαμε λόγο ύπαρξης πλέον. Είμαστε όμως εδώ και συνεχίζουμε, που σημαίνει πως έχουμε ακόμη δρόμο να διανύσουμε. Ποιο είναι το όραμα λοιπόν των συνεταιρισμένων φαρμακοποιών; Θα πρέπει εξαρχής να τονίσουμε πως η ΟΣΦΕ, οι ΣΥ.ΦΑ. , οι συνεται- ρισμένοι φαρμακοποιοί ως σάρκα εκ σαρκός του σώματος των φαρ- μακοποιών ταυτίζουν το όραμά τους με αυτό της μεγάλης οικογένει- ας των φαρμακοποιών. Αυτό το όραμα θέλει τον φαρμακοποιό να πραγματώνει τον κοινωνικό (επαγγελματικό) του σκοπό (δηλ. της επί- λυσης των προβλημάτων του ασθενή που σχετίζονται με τα φάρμακα και τη χρήση τους ή/και ευρύτερα την υγεία), συμμετέχοντας ο ίδιος στις απαρτιζόμενες από επαγγελματίες υγείας ομάδες φροντίδας του ασθενή και το φαρμακείο του στις δομές Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας. Θέλει τον φαρμακοποιό και το φαρμακείο να μάχονται για την προαγωγή της υγείας, την πρόληψη και την αντιμετώπιση των νό- σων, τη μείωση της θνησιμότητας και νοσηρότητας του πληθυσμού, τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών, τη βελτιστοποίηση των πόρων της Πολιτείας, την προάσπιση της Δημόσιας Υγείας. Για την πραγμάτωση αυτού του οράματος χρειαζόμαστε επιχειρηματικά ισχυρούς συνεταιρισμούς φαρμακοποιών που με τον πολλαπλό ρόλο τους ως τροφοδότες προϊόντων και πλέον και ως πάροχοι υπηρε- σιών, θα αυξάνουν τους βαθμούς οικονομικής και επαγγελματικής ανεξαρτησίας των συνεταιρισμένων και μη φαρμακοποιών και θα τους επιτρέπουν να επιτελέσουν την κοινωνική αποστολή τους. Για την πραγμάτωση αυτού του οράματος χρειαζόμαστε μια σύγχρονη Ομοσπονδία, στήριγμα των συνεταιρισμών, πυρήνα μια μεγάλης συ- νεταιριστικής οικογένειας των φαρμακοποιών. Ποια διαδρομή ακολουθήσατε μέχρι την ημέρα που αναλάβατε το προεδρείο της ΟΣΦΕ; Πρόκειται για μια διαδρομή λίγο περισσότερο είκοσι ετών, κατά τη διάρκεια της οποίας θα μπορούσα να ξεχωρίσω τέσσερις πέντε ση- μαντικές στιγμές ή περιόδους. Καταρχάς τη «συνάντηση», κατά τη διάρκεια των πρώτων φοιτητικών μου χρόνων, με μια συλλογικότητα που άλλαξε άρδην τον τρόπο σκέψης και δράσης μου, τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι τους ανθρώπους, την κοινωνία, την Πατρίδα μας, που με βοήθησε να γνωρίσω τον συνεταιριστικό τρόπο οργάνωσης. Πάλι κατά τη διάρκεια των πρώτων φοιτητικών μου χρόνων, ξεχω- ρίζω τη στιγμή που δήλωσα στους γονείς μου πως δεν επιθυμώ να αναλάβω την ιδιωτική φαρμακαποθήκη που έως τότε λειτουργούσαν. Το έκανα γιατί είχα ήδη αποφασίσει, όταν με το καλό έμπαινα στον επαγγελματικό στίβο, να αφιερώσω χρόνο και δυνάμεις για τους συ- νεταιρισμούς φαρμακοποιών. Ξεχωρίζω επίσης την περίοδο παρα- μονής στη Χώρα των Βάσκων, όπου σπούδασα στο συνεταιριστικό Πανεπιστήμιο αλλά κυρίως γνώρισα από κοντά τους συνεταιρισμούς του Μοντραγκόν που αποτελούν σημείο αναφοράς εδώ και δεκαετί- ες για τους συνεταιριστές όλου του κόσμου. Ταυτόχρονα την περίοδο εκείνη γνώρισα και ένα διαφορετικό τρόπο προσέγγισης του επαγ- γέλματός μας, μια Φαρμακευτική πολύ διαφορετική από αυτή που γνώριζα βιωματικά μέσα από το φαρμακείο ή μέσα από το ελληνικό Πανεπιστήμιο∙ μια Φαρμακευτική προσανατολισμένη στην εξυπηρέ- τηση των αναγκών του ασθενή και βασισμένη στη φαρμακοθεραπεία, όχι εστιασμένη στο προϊόν και όχι βασισμένη στη φαρμακοχημεία. Σημαντικά επίσης ήταν τα λεπτά εκείνα που ο Σταύρος Μπελώνης, ο τέως Πρόεδρός μας, έκατσε δίπλα μου πριν από περίπου 7-8 χρό- νια και προσπάθησε να με πείσει (και το κατάφερε, έχει τον τρόπο του ο Σταύρος) να συμμετάσχω σε εκλογικές διαδικασίες για να μπορέσω να υλοποιήσω σε συλλογικό επίπεδο αυτά που πρότει- να μέσα από το γραπτό λόγο. Ξεχωρίζω τη γνωριμία μου με τον Λευτέρη, τον Τάσο, την Αγγελική, τη Βάσω, τον Πέτρο, τον Παύλο, τον Κώστα, τον Σταύρο, τον Αντρέα, τον Νίκο, τον Χρόνη, τον Γιώρ- γο, τον Θανάση, την Ελένη, τη Χρυσούλα, την Άννα, τον Γιάννη, τον Δημήτρη, τον Θοδωρή και με τόσους άλλους ανθρώπους που κα- θημερινά σε κάνουν καλύτερο αρκεί να αποδεχτείς πως είσαι μέ- ρος μιας ομάδας με κοινό ορίζοντα, πως δεν κατέχεις την αλήθεια, πως η καλόπιστη κριτική που σου κάνουν είναι δώρο Θεού. Φυσι- κά δεν θα ξεχάσω τη στιγμή της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων των εκλογών που αποτέλεσαν την αφετηρία της προσπάθειας του παρόντος Διοικητικού Συμβουλίου. Η χαρά μου ήταν τεράστια και νομίζω πως αποτυπωνόταν ξεκάθαρα και στο πρόσωπο μου. Θα ήθελα τέλος να πω πως η πορεία μου δεν είναι ατομική. Δεν πι- στεύω ούτε στις παρθενογενέσεις, ούτε θα ισχυριζόμουνα ποτέ πως με τις δικές μου αποκλειστικά δυνάμεις έφτασα στο σημείο αυτό. Η πορεία μου, η πορεία όλων μας, είναι προϊόν αλληλεπί- δρασης με άλλους ανθρώπους, ομάδες ανθρώπων ή και κοινωνίες ολόκληρες. Τον πλούτο αυτό που συσσωρεύουμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας αποφασίζει ο καθένας μας εάν θα τον ιδιοποιηθεί ή θα τον εξωτερικεύσει, αν θα τον μοιραστεί με την οικο- γένειά του, τους φίλους του, τους συναδέλφους του. ● | Σεπτέμβριος – Οκτώβριος – Νοέμβριος 2021 | 35