Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #164

ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ Όπως για καθετί που γίνεται «μόδα» και αποκτά πολλούς εκφραστές ξεκινούν προβλήματα που οφείλονται στην ετε- ρογένεια, έτσι και ο επανακαθορισμός της επαγγελματικής και επιστημονικής μας ταυτότητας ενσωμάτωσε πολλές από τις στρεβλώσεις της αγοράς, σε σχετικά μικρό χρο- νικό διάστημα, κάνοντας την όλη προσπάθεια να μοιάζει υπερβολικά φιλόδοξη για τις πραγματικές μας δυνατότητες. Ένας κλάδος σε απελπισία και πανικό (καταστάσεις τις οποίες ζήσαμε και εξακολουθούμε να ζούμε πολύ συχνά), δεν σκέφτεται πάντα καθαρά και αυτό είναι ως ένα βαθμό λογικό. Θα γίνουν λάθη. Οφείλουν να γίνουν λάθη. Είναι κομμάτι της εξελικτικής πορείας προς τη βελτίωση. Ας δούμε ποια είναι τα προβλήματα που έχουν χαρακτη- ρίσει τόσο έντονα τις παθογένειες του κλάδου μας, συ- νολικά μέχρι σήμερα, τα οποία πολύ σύντομα άρχισαν να αποτελούν πρόβλημα και για τον αυξανόμενο αριθμό των compounders στη χώρα μας. ● Έλλειψη εσωτερικών μηχανισμών ελέγχου και πε- ριορισμού των εκ προθέσεως ή εκ παραδρομής παρατυπιών: Αυτή η συνεχής ανοχή και το εσωτερικό «κουκούλωμα» φαινομένων, για τα οποία πολλοί φο- βόμαστε τη δραστική παρέμβαση του κράτους κάποια στιγμή, αναπόφευκτα υιοθετήθηκε και στην εργαστη- ριακή πρακτική με μία βασική διαφορά: πέρα από τις όποιες βιοηθικές και αμιγώς νομικές προεκτάσεις του θέματος, όσοι εμπλέκονται στην παρασκευή και διάθε- ση φαρμάκων για ανθρώπινη ή κτηνιατρική χρήση μπο- ρούν πολύ εύκολα να προκαλέσουν σοβαρή βλάβη στην υγεία των ασθενών τους. Οι πιθανότητες του λάθους αυξάνονται εκθετικά σε σχέση με την απλή διάθεση ενός φαρμάκου, όταν είσαι και υπεύθυνος για την πα- ρασκευή του. Ένας εσωτερικός ρυθμιστικός και ελεγκτικός μηχα- νισμός θα μπορούσε να λειτουργήσει συμβουλευτικά, αλλά και αποτρεπτικά για πολλά – φαιδρά αλλά και τραγικά – που αντιμετωπίζουμε καθημερινά στα φαρ- μακεία. Θα μπορούσε ακόμα να εκπονήσει φαρμα- κοοικονομικές μελέτες προκείμενου να διαπραγμα- τευτεί εκ νέου την κοστολόγηση των φαρμακοτεχνι- κών εργασιών, αλλά και να εισηγηθεί στην πολιτεία επικαιροποίηση της απαρχαιωμένης νομοθεσίας που διέπει την εργαστηριακή πράξη. Απουσία όμως αυτού του οργάνου, αντί να προοδεύουμε ως κλάδος, να καταγράφουμε τις αδυναμίες μας και να τις χρησιμοποιούμε για να βελτιωνόμαστε, στεκόμαστε αμήχανοι απέναντι σε απίστευτες παραβιάσεις της φαρ- μακευτικής νομοθεσίας, περιμένοντας να βρεθεί ένας συνάδελφος να κάνει ονομαστική καταγγελία στον Ε.Ο.Φ., μήπως και κάποια στιγμή δοθεί κάποια λύση. Το θέμα όμως είναι ότι από τη στιγμή που θα βάλουμε στο παιχνίδι τα «μεγάλα όπλα», οι εξελίξεις θα φύγουν για μια ακόμα φορά εντελώς από τα δικά μας χέρια και θα συρθούμε σε τετελεσμένες αποφάσεις που μάλλον θα μας αφαιρέσουν και άλλα κεκτημένα μας, όπως ακριβώς συνέβη σχεδόν σε όλα τα υπόλοιπα θέματα που αφορούν τον κλάδο μας. ● Αδυναμία σοβαρής αυτοκριτικής: Μοιάζει να είναι ο δαίμονάς μας το να στηθούμε με ειλικρίνεια απέναντι στον εαυτό μας και να αναγνωρίσουμε ότι έχουμε σφάλλει, ότι οφείλουμε να διορθώσουμε τα λάθη μας και πως δεν φταίνε πάντα οι άλλοι. Φαίνεται πως πιστεύουμε ότι για τα προβλήματά μας υπάρχει μια μαγική λύση που θα τη φέρει κάποιος άλλος και ότι φυσικά πρέπει να γίνουν αλλαγές, 13  O φαρμακοποιός Ηλίας Κατσόγιαννης και η βοηθός του Μαρίνα Προμπονά στο εργαστήριο του φαρμακείου τους, στον Ν. Κόσμο Αττικής