Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #164

11 Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ Αυτή η καταπληκτική επιστημονική πραγματικότητα που αποτυπωνόταν στο εξωτερικό και ειδικά στην Αμερική, στη χώρα μας δεν είχε αρχικά πολύ μεγάλο αντίκτυπο. Περιορίστηκε σε όσους είχαν «το μεράκι» του εργαστηρίου και ίσως σε λίγους ανοιχτόμυαλους συναδέρφους που έβλεπαν λίγο πιο «μακριά» από την επιφανειακή ευμάρεια που ζούσε ο κλάδος και η κοινωνία. Μέχρι που μας συνάντησε η οικονομική κρίση και ο κλάδος οδηγήθηκε σε μια συνεχή και παρατεταμένη ύφεση, με ένα μεγάλο κομμάτι της επαγγελματικής του ύλης είτε να χάνεται είτε να ευτελίζεται, παράλληλα με μια συνεχή απώλεια εισοδήματος. Ύφεση που συνοδεύτηκε με νέα ήθη στη φαρμακευτική αγορά, με έντονο εσωτερικό και εξωτερι- κό ανταγωνισμό, με γραφειοκρατικές αγκυλώσεις στο σύστημα και με κοσμογονικές πολιτικές αλλαγές. Προκειμένου να επιβιώ- σει το επάγγελμά μας λοιπόν αναζητήθηκαν λύσεις, νέες ιδέες και καινούργιοι δρόμοι που θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν εκτός από τη βιωσιμότητα και μια ανάπτυξη στο μέλλον, ενώ χρειάστηκε πολλές φορές να επαναδιαπραγματευτούμε τη θέση μας, τις απόψεις μας, την όποια ιδεολογία μας. Σε αυτό το πλαίσιο, ξύπνησε και το ενδιαφέρον μιας μεγαλύτερης μερίδας συναδέλφων για μια κατεύθυνση που θα αξιοποιούσε την ιδιαιτερότητα και διαφορετι- κότητα του επαγγέλματός μας, σε συνδυασμό με τη διεθνή τάση που αναγνώριζε όλο και πιο πολύ την ανάγκη για εξατομικευμένη θεραπευτική παρέμβαση. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας: η αναβίωση της επιστημονικής μας ταυτότητας και η προσπάθεια επαναπροσδιορισμού του ρόλου μας είναι το αποτέλεσμα ενός γερού τραντάγματος που δεχτήκαμε συνολικά ως κλάδος τα τελευταία 7 χρόνια. Αλλά αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκην κακό και ούτε υποβαθμίζει την αξία μιας αλλαγής, όταν αυτή εξυπηρετεί το γενικό καλό. Αυτό το τράνταγμα άλλαξε για πάντα τη ζωή μας και την καθημερινότητά μας και ας ήταν αποτέλεσμα μιας προσπάθειας προσαρμογής και επι- βίωσης. 