Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #154

ΥΓΙΩΣ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΙ / ΑΥΤΟΑΝΟΣΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΕΟΙ 48 ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ: Η συχνότερη αιτία νευρολογικής αναπηρίας στους νέους Τα νοσήματα του νευρικού συστήματος που οφείλονται σε κάποια δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος χαρακτηρίζονται από αυτοάνοση καταστροφή των νευρικών –και άλλων– κυττάρων, ακολουθούν απρόβλεπτη πορεία με εξάρσεις και υφέσεις της φλεγμονής και συχνά προσβάλλουν νέα άτομα. του Γεωργίου Σταμ. Βλάχου  Στην περίπτωση της σκλήρυνσης κατά πλάκας (ΣΚΠ) ή πολλαπλής σκλήρυνσης [multiple sclerosis (MS)], επειδή η φλεγμονή επηρεάζει περισσότερο τη μυελίνη, δηλ. το περίβλημα των νευρικών κυττάρων, το νόσημα ονομάζεται και απομυελίνωση του κεντρικού νευρικού συστήματος (ΚΝΣ). Όταν το επεισόδιο φλεγμονής υποχωρήσει, η μυελίνη αποκαθίσταται εν μέρει (επαναμυελίνωση) και γι’ αυτό η κλινική εικόνα του ασθενούς εμφανίζει άλλοτε άλλου βαθμού βελτίωση. Μετά από επανειλημμένα επεισόδια φλεγμονώδους καταστροφής και αποκατάστασης της μυελίνης, μπορεί να συμβεί μόνιμη βλάβη που κλινικά αντιστοιχεί σε άθροιση αναπηρίας με το πέρασμα του χρόνου. Η μορφή της ΣΚΠ που περιγράφτηκε είναι η συχνότερη και ονομάζεται διαλείπουσα ή υποτροπιάζουσα. Με αυτήν ξεκινά το 85% των ασθενών. Χαρακτηρίζεται από επεισόδια νευρολογικής επιδείνωσης («ώσεις»), που βελτιώνονται αυτόματα μετά την πάροδο εβδομάδων. Μεταξύ των ώσεων, η νευρολογική εικόνα παραμένει σταθερή. Περίπου το 50% των ασθενών με διαλείπουσα ΣΚΠ μεταπίπτει σε δευτεροπαθώς προϊούσα μορφή εντός δεκαετίας. Στους ασθενείς αυτούς μεταξύ των ώσεων παρατηρείται προοδευτική επιδείνωση. Τέλος, την πρωτοπαθώς προϊούσα μορφή, με προοδευτική νευρολογική επιδείνωση από την έναρξη της νόσου, χωρίς ώσεις, παρουσιάζει το 10-15% των ασθενών. Η ΣΚΠ είναι η συχνότερη μη τραυματική αιτία νευρολογικής αναπηρίας στους νέους ενηλίκους στο δυτικό κόσμο και η συχνότητά της ανέρχεται σε 2,5 εκατομμύρια ασθενείς παγκοσμίως. Η αναλογία γυναικών/ανδρών είναι περίπου 2/1 και η ηλικία έναρξης της νόσου είναι συνήθως μεταξύ 20-50 ετών, συνήθως στα 30 έτη. Όσον αφορά την αιτιολογία της, φαίνεται ότι παίζουν ρόλο τόσο γενετικοί όσο και περιβαλλοντικοί παράγοντες.