Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #142

áðüøåéò 28 δημήτρης πανταζής Ο Δημήτρης Πανταζής είναι φαρμακοποιός, MBA, dpantazis@doto.gr ματικότητα, αφού στην Ελλάδα σήμερα οι εξαγωγές που κάνουν οι ελλη- νικές φαρμακοβιομηχανίες είναι της τάξης των 850 εκατομμυρίων ευρώ περίπου και σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις και αναλύσεις (όπως η έκθε- ση της McKinsey το 2011 αλλά και του ΙΟΒΕ), αυτές θα μπορούσαν, μέσα στα επόμενα χρόνια, να φτάσουν τα 3,5 δισ. ευρώ ετησίως. Δεν υπάρχει κανένας λόγος, λοιπόν, μέσα σε εποχή βαθιάς οικονομικής και ανθρωπι- στικής κρίσης και αποσταθεροποίησης, να μην προσπαθήσει μια ελληνι- κή κυβέρνηση να στηρίξει αυτή τη δυναμική για να σταθεροποιήσει την οικονομία και να ανατρέψει την πορεία της ύφεσης. Μια στήριξη που πέρα από τα οικονομικά οφέλη δημιουργεί και συνθήκες υγειονομικής ασφάλειας για τη χώρα μας, αφού η Ελληνική φαρμακοβιομηχανία έχει τη δυνατότητα να καλύψει με ποιοτικά φάρμακα το μεγαλύτερο μέρος των αναγκών μας. Θα μπορούσε φυσικά κάποιος να διερωτηθεί για το ποιο θα ήταν το οικονο- μικό κόστος μιας τέτοιας στήριξης. Όμως και εδώ τα στοιχεία συνηγορούν υπέρ μιας πολιτικής στήριξης της εγχώριας παραγωγής, αφού με έλεγχο της συνταγογράφησης και με μια σωστή τιμολογιακή πολιτική μπορούν κάλλιστα επιτευχθούν και οι δύο στόχοι. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να πανηγυρίζει για επενδύσεις ξένης πολυ- εθνικής εταιρείας, ύψους 2,5 εκατομμυρίων ευρώ (οι οποίες είναι φυ- σικά καλοδεχούμενες) και να αγνοεί επενδύσεις ύψους 300 εκατομ- μυρίων ευρώ που έχουν γίνει τα τελευταία 6 χρόνια στη χώρα μας (εφημερίδα Κέρδος 6/3/2013). Δεν μπορεί η κυβέρνηση να αγνοεί ότι στη χώρα μας υπάρχει ένας σημαντικός πυρήνας ελληνικών φαρμακευ- τικών επιχειρήσεων που μπορούν, υπό προϋποθέσεις, να αποτελέσουν έναν από τους πυλώνες πάνω στους οποίους θα στηριχτεί η ανάκαμψη της χώρας, αλλά και η κάλυψη των πολιτών της σε ποιοτικά φάρμακα. Είναι λοιπόν ανάγκη η πολιτεία να επεξεργαστεί και να χαράξει ολο- κληρωμένες πολιτικές στο φάρμακο που θα στοχεύουν προς αυτή την κατεύθυνση, αφού με ένα «σμπάρο» μπορούμε να επιτύχουμε «τρία τρυγόνια»:  τη διασφάλιση και κάλυψη των αναγκών των Ελλήνων πολιτών με ποιο- τικά φάρμακα  τον περιορισμό των φαρμακευτικών δαπανών σε επίπεδα αποδεκτά για ευρωπαϊκή ή αναπτυγμένη χώρα (κατά κεφαλή φαρμακευτική δαπάνη 250-280€)  σημαντική συμβολή στην οικονομική ανάπτυξη και αντιστροφή της υφε- σιακής πορείας.  Το θέμα της χρήσης των γενόση- μων φαρμάκων στην Ελλάδα έχει πυροδοτήσει εδώ και αρκετό καιρό πολλές συζητήσεις, οι οποίες κυ- ρίως περιορίζονται στην ποιότητα των υπαρχόντων γενοσήμων στη χώρα μας, εισαγόμενων ή παραγό- μενων, αλλά και της δυνατότητάς τους να συμβάλλουν στον περιορι- σμό των φαρμακευτικών δαπανών, χωρίς να επηρεαστεί αρνητικά η ποιότητα της φαρμακευτικής περί- θαλψης. Δεν χρειάζεται φυσικά να σημει- ώσουμε ότι από τη στιγμή που ένας καλά στελεχωμένος ΕΟΦ θα μπορεί να ελέγχει την ποιότητα των φαρμάκων γενικά, είτε αυτά παράγονται εδώ είτε όχι είτε είναι γενόσημα είτε «πρωτότυπα», το παραπάνω δίλημμα δεν έχει κανέ- να απολύτως νόημα. Όμως δεν μπορούμε να ξεχνάμε ότι το φάρμακο, πέρα από «κοι- νωνικό αγαθό» που έχει ως βασι- κό του στόχο τη διατήρηση ή την αποκατάσταση της υγείας των ασθενών, είναι ταυτόχρονα και ένα οικονομικό αγαθό που μπορεί υπό προϋποθέσεις να συμβάλλει αποφασιστικά στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας και στο ξε- πέρασμα της οικονομικής κρίσης και της βαθιάς ύφεσης που μαστί- ζει τη χώρα μας. Την άποψη αυτή στηρίζουν τόσο μελέτες διεθνών οίκων (McKinsey & Company) όσο και η ίδια η πραγ- Ελληνικό ή εισαγόμενο γενόσημο; Ένα δίλημμα με δύο διαστάσεις