Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #142

áðüøåéò 26 βασίλης μπιρλιράκης Όταν ένα επάγγελμα επιλέγει να συνδέσει την επαγγελματική αμοιβή του με ένα προϊόν, μπορεί να έρθει η στιγμή που η τιμή του προϊόντος θα βρε- θεί σε ελεύθερη πτώση, συμπαρασύροντας στην πτώση αυτή και το ίδιο το επάγγελμα. Αυτός είναι ο κίνδυνος που ελλοχεύει και αυτό είναι που βιώνουμε σήμερα. Το να στηρίζεις την επαγγελματική σου αμοιβή αποκλειστικά σε ένα στα- θερό ποσοστό κέρδους επί ενός προϊόντος συνιστά στην πραγματικότητα μια προγραμματισμένη αυτοκτονία. Δυστυχώς ή ευτυχώς τα επαγγέλματα που βασίζονται στο παραπάνω μοντέλο επαγγελματικής αμοιβής έχουν ημερομηνία λήξης. Αντίθετα εκείνα τα επαγγέλματα, των οποίων η επαγγελματική αμοιβή βασίζεται σε ένα σύμπλεγμα γνώσεων και δεξιοτήτων που χρησιμοποιού- νται για την επίλυση συγκεκριμένων προβλημάτων, βρίσκονται σε διαρκή εξέλιξη που τους επιτρέπει να μεταβάλλουν την πρακτική τους ανάλογα με την πρόοδο αυτής της γνώσης, τους επιτρέπει να ανανεώνονται και να είναι διαχρονικά. Έχοντας ως αφετηρία την πίστη μας για την ανάγκη μετασχηματισμού του φαρμακευτικού επαγγέλματος, ώστε το πλεονέκτημά του να μην είναι πλέον το φάρμακο —δηλαδή το προϊόν— αλλά η δύναμη της γνώσης, θα πρέπει να ξεκινήσει και η συζήτηση για την επαγγελματική μας αμοιβή. Το να καθυστερούμε ή να βάζουμε εμπόδια στη συζήτηση αυτή είναι σαν να πυροβολούμε τα ίδια μας τα πόδια. Στη συζήτηση αυτή επιθυμώ να καταθέσω μερικές πρώτες σκέψεις:  Καταρχάς θεωρώ ότι δεν έχει νόημα η αποζημίωση της πράξης της δι- άθεσης του φαρμάκου με ένα σταθερό ποσοστό κέρδους επί του φαρ- μάκου, για ένα επάγγελμα που επιθυμεί να εγγυηθεί πως ο ασθενής θα έχει πρόσβαση στο φάρμακο με όλη την απαιτούμενη πληροφορία για τη σωστή χρήση του. Δεν κατανοώ γιατί η ευθύνη μου (και η αμοιβή μου) είναι μικρότερη χορηγώντας μια ιβουπροφένη με κόστος μικρό- τερο των 2€ από την ευθύνη που έχω όταν χορηγώ ένα εισπνεόμενο με κόστος μεγαλύτερο από 50€.  Κατά δεύτερο λόγο θα είναι λάθος να εμπλέξουμε την αμοιβή της διά- θεσης του φαρμάκου με αυτή άλλων φαρμακευτικών υπηρεσιών. Τόσο η διάθεση του φαρμάκου όσο και οποιαδήποτε άλλη υπηρεσία θα πρέπει να έχει το δικό της ανεξάρτητο τρόπο αποζημίωσης. Η μη αποζημίωση άλλων υπηρεσιών με τη λογική ότι η αμοιβή τους ενσωματώνεται στο κέρδος που λαμβάνει ο φαρμακοποιός από τη διάθεση του φαρμάκου εί- ναι προσβλητική για το φαρμακευτικό επάγγελμα. Και είναι προσβλητική, καθώς υποτιμά τόσο τη διάθεση ως πράξη όσο και τις άλλες φαρμακευ- τικές υπηρεσίες. Το να μην αποζημιώνεις υπηρεσίες υψηλής ευθύνης και ταυτόχρονα να ζητάς την πραγματοποίησή τους, πέραν της έλλειψης σεβασμού, δείχνει και την άγνοια όσων την επικαλούνται των ωφελειών που θα μπορούσε να έχει το σύστημα υγείας από αυτές.  Οποιαδήποτε αλλαγή στην αμοιβή του φαρμακοποιού θα πρέπει να δρο- μολογηθεί με τρόπο που να εξασφαλίζει την οικονομική του αξιοπρέπεια και την επιστημονική του ανεξαρτησία. Πόσο περήφανοι θα αισθανθούμε όταν επιτύχουμε η επαγγελματική μας αξία και αμοιβή να προκύπτει από τη γνώση που κατέχουμε και όχι από το προϊόν που διαθέτουμε ή το κατάστημα που διευθύνουμε.  Περί αμοιβής και άλλων δαιμονίων Ο Βασίλης Μπιρλιράκης είναι φαρμακοποιός, MSc Φαρμακευτική Φροντίδα & Φαρμακοθεραπεία, ΜΒΑ Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις, μέλος του Φ.Σ. Μαγνησίας, vbirlirakis@yahoo.gr Το να στηρίζεις την επαγγελματική σου αμοιβή αποκλειστικά σε ένα σταθερό ποσοστό κέρδους επί ενός προϊόντος συνιστά στην πραγματικότητα μια προγραμματι- σμένη αυτοκτονία