Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #142

μανώλης μιτάκης ΟΜανώλης Μιτάκης είναι φαρμακοποιός, αντιπρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Εθνοφαρμακολογίας, emitak@otenet.gr Βρίσκονταν όλοι μέσα στην αίθουσα. Όλοι σου λέω. Από τον πιο ψηλό μέ- χρι τον κοντό. Αλήθεια σου λέω έμοιαζαν με τους Ντάλτον. Έτσι μου φά- νηκε. Και τούτο γιατί τους έλεγε ο κοντός ότι δεν έχουν το επιστημονικό κύρος να είναι συνυπεύθυνοι με το γιατρό στην εκτέλεση της συνταγής και εκείνοι τον ρώταγαν πότε θα πληρωθούν. Έτσι κάνουν οι Ντάλτον. Δεν μπορούν να κάνουν συζητήσεις για την ελευθερία, ενώ βρίσκονται στη φυλακή. Έχουν τα δίκια τους: η αξιοπρέπεια του φαρμακοποιού περνάει και από την οικονομική του ανεξαρτησία. Έτσι ο κοντός το γύρισε στην ψυχολογία. Επανέλαβε στο κοινό τις αρχές λειτουργίας του φαρμακευτι- κού επαγγέλματος: Εσύ το Κέρδος⋅ εγώ ο γιατρός το λάθος. Μόνο που δεν υπολόγισες ότι κάποια μέρα — αφού εσύ όχι λάθος αλλά ούτε και σωστό– ένας κοντός θα σου λέει πόσο κέρδος θα βγάζεις. Είπες τίποτα; Ε; Έτσι λοιπόν, με το κλάμα ασκούπιστο ακόμα, οι Ντάλτον πέρασαν στη δί- πλα αίθουσα για να πάρουν τον καθιερωμένο καφέ του μνημόσυνου. Εκεί τους περίμενε ο καβαλάρης με το άσπρο πουκάμισο και το μαύρο άλογο. Τους πήγε σε χώρες παραμυθένιες. Τους μίλησε για την Αλίκη στη χώρα των θεραπευτικών θαυμάτων. Στη χώρα που το κλύσμα του Γαληνού είναι (ακόμα) ταυτόχρονα παυσίπονο, παυσίλυπο, εμμηναγωγό, χολερετικό, βα- κτηριοκτόνο και μυκοστατικό, τονωτικό, διουρητικό, διεγερτικό. Τα θερα- πευτικά διαλύματα βοτάνων ήταν το ένα καλύτερο από το άλλο. Μπράβο του! Έχει πετύχει και επιστημονικά και εμπορικά. Ε; Τον χειροκρότησαν με την ψυχή τους⋅ αυτόν, τον θεραπευτή. Τι ωραία που τα έλεγε! Στην ουσία χειροκρότησαν το success story του. Και εύχο- νταν από μέσα τους — ετούτοι οι δακρυσμένοι — να βρεθεί κάποτε σε ένα συνέδριο κάποιος να μιλήσει και για τα δικά τους success stories. Κανείς δεν σκέφτηκε ότι ο ΕΟΦ δεν βρισκόταν εκεί μέσα. Ούτε από περιέργεια. Οι ακαδημαϊκοί; ΔΞ/ΔΑ! Αν ήταν μέσα — επαναλαμβάνω εάν — κάτι δε θα ρώταγαν; Ε; Κανείς δεν σκέφτηκε ότι έλειπε ο κοντός και είχαν μείνει εκεί μέσα οι ψιλοί που πριν από λίγο έκλαιγαν στην αίθουσα με αυτά που τους έλεγε. Άκου και το χειρότερο: Από αυτούς που σκούζανε στον κοντό ότι εκείνοι ξέρουν να διαφεντεύουν τα γενόσημα, κανείς δεν σηκώθηκε να ρωτήσει τον μη φαρμακοποιό-θεραπευτή εάν και πώς τιτλοποιεί τα φυτι- κά του εγχύματα (ή μήπως εκχυλίσματα; ή μήπως αποστάγματα;), ούτως ώστε να εξασφαλιστεί ότι το 2013 μ.Χ. ο ασθενής θα λαμβάνει την ίδια δόση. Αλλά — τι βλακείες λέω — τι σημασία έχει μια τέτοια φοιτητικού επιπέ- δου ερώτηση Βιοφαρμακευτικής; Θα είχε μεγάλη σημασία εάν εκεί μέσα είχαμε φαρμακοποιούς και όχι τους Ντάλτον. Εξάλλου η βασική αρχή της Φαρμακευτικής είναι το πίστευε και μη ερεύνα. Ε; Είχα πάντα μια απορία που μου έτρωγε το χρόνο όποτε καταπιανόμουνα μαζί της και άκρη δεν έβγαζα. Η απορία μου είναι πώς είναι δυνατόν η βιβλιογραφία να βρίθει από μελέτες που αποδεικνύουν ότι σε όποιο σύ- στημα υγείας υπάρχει εμπλοκή φαρμακοποιού, μόνο θετικά οφέλη εισ- ρέουν στο σύστημα, και την ίδια στιγμή να πολεμούν συστηματικά την επιβίωση του φαρμακείου, λες και είναι ο κύριος ένοχος του σπάταλου συστήματος. Μου είχε ξεφύγει μια λεπτομέρεια: Οι μελέτες μιλούσαν για φαρμακοποιούς. Με κατάλαβες τι εννοώ, έτσι; Ε;  Success story Έτσι κάνουν οι Ντάλτον. Δεν μπορούν να κάνουν συζητήσεις για την ελευθερία, ενώ βρίσκονται στη φυλακή. áðüøåéò 22