Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #140

γκεκριμένη θεματολογία. Ο καθηγητής είναι πομπός συγκεκριμένου πα- κέτου γνώσεων, τις οποίες ο φοιτητής παθητικά οφείλει να αφομοιώσει. Το αποτέλεσμα είναι να έχει ριζωθεί ένα παιδαγωγικό μοντέλο βασισμέ- νο στην απομνημόνευση, που δεν ωθεί τον φοιτητή στην αναζήτηση της γνώσης, την κατανόηση, τη σκέψη και την επίλυση προβλημάτων. Εν τέλει, η γνώση που λαμβάνει ο σημερινός φοιτητής φαρμακευτικής κατά τη διάρκεια των πανεπιστημιακών σπουδών, μεταδιδόμενη μέσα από παιδαγωγικά μοντέλα μιας άλλης εποχής και βασισμένη σε ανάγκες άλλων δεκαετιών (σε συνδυασμό με τη μετέπειτα αδιαφορία ή αδυναμία —συλ- λογική και ατομική— για περαιτέρω διεύρυνση της γνώσης) δεν του δίνει τη δυνατότητα να αναγνώσει και να καλύψει τις σύγχρονες ανάγκες του ασθενή και του συστήματος υγείας. Θα πρέπει λοιπόν να πείσουμε τους πανεπιστημιακούς μας δασκάλους για την ανάγκη μετασχηματισμού των εγχώριων δημόσιων τμημάτων φαρ- μακευτικής προς την κατεύθυνση της διαμόρφωσης ενός δυναμικού εκπαι- δευτικού περιβάλλοντος γνώσης και εμπειρίας, που θα χαρακτηρίζεται από:  Περιεχόμενο σπουδών που θα επιτρέπει στον υποψήφιο φαρμακοποιό να αποκτά γνώσεις, ικανότητες και δεξιοτεχνίες που θα τον καθιστούν ικανό στην παροχή φροντίδας εστιασμένης στον ασθενή και ικανό στην κάλυψη υγειονομικών και φαρμακευτικών αναγκών τόσο του ασθενή όσο και της Πολιτείας.  Μεθόδους εκπαίδευσης που θα προάγουν την κατανόηση της πληρο- φορίας και της γνώσης και ταυτόχρονα θα καλλιεργούν την ικανότητα επίλυσης προβλημάτων.  Εφαρμογή βιωματικών μορφών εκπαίδευσης σε χώρους όπου ασκείται η φαρμακευτική πρακτική και από ανθρώπους που ασκούν την φαρμα- κευτική πρακτική. Αφετηρία και προϋπόθεση όμως για έναν τέτοιο μετασχηματισμό των δη- μόσιων φαρμακευτικών τμημάτων είναι να απαντηθεί το εξής βασικό ερώ- τημα «Ποιος είναι ο κοινωνικός σκοπός των δημόσιων φαρμακευτικών τμημάτων;». Εάν τα εγχώρια δημόσια φαρμακευτικά τμήματα καταφέ- ρουν να δώσουν απάντηση στο παραπάνω ερώτημα τότε όλα τα υπόλοιπα θα δρομολογηθούν ευκολότερα. Εάν δεν τα καταφέρουν, τότε σίγουρα θα υπάρξουν άλλοι που θα το πράξουν, καθώς τέτοιου είδους κενά έχουν σύντομη ημερομηνία λήξης.  Ο μετασχηματισμός των φαρμακευτικών σπουδών και τμημάτων Ο Βασίλης Μπιρλιράκης είναι φαρμακοποιός, MSc Φαρμακευτική Φροντίδα & Φαρμακοθεραπεία, ΜΒΑ Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις, μέλος του Φ.Σ. Μαγνησίας, vbirlirakis@yahoo.gr Οποιαδήποτε αλλαγή στο ρόλο του φαρμακοποιού και το περιεχόμενο της επαγγελματικής του πρακτικής, που θα εστιάζει όχι πλέον στο προϊόν αλλά στον ασθενή, προϋποθέτει τη δημιουργία, αργά ή γρήγορα, των δομών εκείνων που θα εξασφαλίσουν την αναπαραγωγή και ανανέωση αυτού του νέου προτύπου. Κυρίαρχη θέση στις δομές αυτές καταλαμβάνει το πανεπιστήμιο και ειδικότερα τα εγχώρια δημόσια φαρμακευτικά τμήματα, τα οποία φυ- σιολογικά θα πρέπει να αποτελούν το χώρο μέσα στον οποίο θα πρέπει να διαμορφώνεται επιστημονικά και δεοντολογικά ο υποψήφιος φαρμακοποιός. áðüøåéò 30 βασίλης μπιρλιράκης Έναν τέτοιο ρόλο δεν μπορούν να τον επιτελέσουν τα υφιστάμενα πανεπιστημιακά τμήματα, τουλάχι- στον όχι με την υπάρχουσα μορφή τους, καθώς:  Το περιεχόμενο του προγράμμα- τος σπουδών είναι εστιασμένο στο πεδίο της φαρμακοχημείας, της τε- χνολογίας φαρμάκων, της φαρμα- κογνωσίας και πολύ λιγότερο της φαρμακολογίας και φαρμακοθερα- πείας. Ουσιαστικά το πρόγραμμα σπουδών είναι δομημένο ώστε ο φαρμακοποιός να βγαίνει με ένα πολύ μεγάλο εύρος γνώσεων επί της σύνθεσης των φαρμάκων (γνώση εστιασμένη στο προϊόν) και ένα πολύ στενό εύρος γνώσε- ων επί της χρήσης των φαρμάκων (ελάχιστη εστίαση στον ασθενή). Τα τμήματα φαρμακευτικής στη χώρα μας δημιουργούν στρατιές φαρμακοποιών έτοιμων για να εργαστούν στα φαρμακεία της δεκαετίας του… ‘20 ή στις ελά- χιστες θέσεις μιας φθίνουσας εγχώριας φαρμακοβιομηχανίας.  Οι χρησιμοποιούμενες παιδαγωγικές μέθο- δοι εστιάζονται στην καθηγητική αυθεντία και την οργάνωση της γνώσης γύρω από συ-