Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #138

Αυτόν το σκληρό χειμώνα του 2013 ζούμε τον παραλογισμό σε όλες τις μορφές – και τα χρώματά του. Από πού να πρωτοξεκινήσεις; Είμαστε φαρμακοποιοί. Ζούμε από την πώληση (κυρίως) των φαρμάκων. Θυμόμαστε οι παλιό- τεροι ότι όταν έρχονταν πολλές ή μεγάλες συνταγές ασφαλιστικών ταμείων στο φαρμακείο χαιρόμασταν∙ «το βγάλαμε το ψωμάκι μας» λέγαμε. Σήμερα βλέπουμε τον ασθενή μας να μπαί- νει στο φαρμακείο με συνταγές στο χέρι και τον κοιτάμε σαν εχθρό. Το λόγο τον ξέρουμε όλοι: αγοράζουμε δημόσιο χρέος. Γιατί ενώ ο χρόνος εξόφλησης των συνταγών μας από τον ΕΟΠΥΥ ήδη ξεπερνά τις 110 ημέρες, ο χρόνος πίστωσης των προμηθευτών μας ακολουθεί αντίστροφη πορεία που φτάνει από το δίμηνο (στην καλύτερη περίπτωση) μέχρι το μετρητοίς. Μετά μας λένε οι χρηματο-οικονομικοί μας «σύμβουλοι»: για να αντιμετωπίσετε την έλλειψη ρευστότητας από το φάρμακο, πουλήστε περισσότερα καλλυντικά, παραφαρμακευτικά, αλ- λάξτε την αναλογία παραφαρμάκου-φαρμάκου τουλάχιστον στο 60%-40%. Σε ποιους; Σε μια κοινωνία που μαστίζεται από την ύφεση και την ανεργία. Που ο πελάτης σου – από την ανάγκη του – παζαρεύει κάθε λεπτό του ευρώ. Κι ύστερα, πάλι, μας λένε: δουλέψτε περισσότερο, διευρύνετε το ωράριό σας, να μεγαλώσετε το τζίρο σας, να εξυπηρετείτε περισσότερο τους παλιούς, να κερδίσετε νέους πελάτες… Μή- πως η οικονομική δυνατότητα των παλιών μας πελατών μεταβάλλεται με την ώρα; Και οι νέοι πελάτες θα έρθουν από πού; Από κάποια άλλη περιοχή, άλλη χώρα με διαφορετικά εισοδήματα; Ξαναγυρίζουμε στα ίδια. Είμαστε φαρμακοποιοί. Τα φαρμακεία μας δεν είναι σαν τα άλλα κα- ταστήματα. Είναι καταστήματα υγείας. Είμαστε υποχρεωμένοι να κρατάμε τα ελάχιστα απο- θέματα φαρμάκων για να αντιμετωπίσουμε με επάρκεια τη φαρμακευτική αγωγή του ασθενή μας αλλά και το έκτακτο, το επείγον. Από τις αλλεπάλληλες μειώσεις τιμών των δύο τελευ- ταίων χρόνων χάνουμε κατά μέσο όρο 10-15% της αξίας των αποθεμάτων μας, γιατί έχουμε προμηθευτεί τα ιδιοσκευάσματα σε υψηλές τιμές και τα διαθέτουμε σε νέες χαμηλές. Σε καμιά περίπτωση η πολιτεία δεν έπραξε το αυτονόητο: δεν μας έδωσε τον ελάχιστο αναγκαίο χρόνο να αναπληρώσουμε αυτήν την αφαίμαξη. Αλλά και δεν αναγνώρισε ποτέ την οικονομική θυσία μας. Πάμε πάλι πίσω. Εκτιμάται ότι η φαρμακευτική αγορά από το 2009 έως το τέλος του 2012 απώλεσε το 40% της αξίας της, δηλαδή από τα 8 δις ευρώ κατέρρευσε στα 4,8 δις. Σύμφωνα μάλιστα με τις ίδιες εκτιμήσεις, το 2013 και το 2014 η αγορά του φαρμακείου θα υποχωρήσει κι άλλο, με την αξία του τζίρου της να περιορίζεται στα 3,8 με 3,9 δις ευρώ. Από αυτήν την κατάρρευση τα φαρμακεία μας στενάζουν, πολλοί από εμάς θα βάλουμε λουκέτο. Ακόμα κι αυτό βέβαια δεν είναι τόσο απλό: στη γωνία θα μας περιμένει η υπεραξία της εφορίας. Το υπουργείο Οικονομικών, άλλωστε, δεν ξεχνά συνεχώς και αδιαλείπτως να «επιβραβεύει» τη συνεπέστατη φοροδοτική συμπεριφορά μας: διπλή παρακράτηση φόρου, παρακράτηση των πο- σών που μας οφείλονται από τα ασφαλιστικά ταμεία για χρέη μας προς το Δημόσιο, κατηγορηματική άρνηση συμψηφισμού των οφειλών κλπ. κλπ. Πάμε τώρα «μπροστά». Μας λένε: 11.000 φαρμακεία αποκλείεται να επιβιώσουν σε φαρμακευτική αγορά των 3,9 δις ευρώ. Συνενωθείτε, φτιάξτε συνεταιρι- σμένες μονάδες, ξεφύγετε από το μικρό, αδύνατο, θνησιγενές φαρμακείο σας. Μας το έλεγαν, είναι αλήθεια, από παλιά Μόσιαλος και λοιπές αυθεντίες των οικονομικών της υγείας. Σήμερα οι συνεχιστές τους στην κυβερνητική εξουσία κρατούν πεισματικά όλες τις δεσμεύσεις (νομοθετικές, φορολογικές, επενδυτικές) που κα- θιστούν το πείραμα ακόμα και in vitro αδύνατο. Πάμε πιο μπροστά. «Οι στόχοι που επιδιώκονται μέσω της απελευθέρωσης των ρυθμίσεων που αφορούν τα φαρμακεία δεν επιτυγχάνονται. Η απελευθέρωση δεν οδηγεί σε καλύτερη πρόσβαση στο φάρμακο και μειωμένες τιμές, ενώ μπορεί να χειροτερεύσει την ισότητα των πολιτών στη φαρμακευτική περίθαλψη», διαβάζουμε στο συμπέρασμα της μελέτης του Αυ- στριακού Ινστιτούτου Υγείας, παρατηρητηρίου του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για τις Πολιτικές Φαρμάκου. Από την άλλη, η ιστοσελίδα newsbomb.gr εκτιμά ότι «ο κ. Παπαγεωρ- γόπουλος, πρόεδρος του ΕΟΠΥΥ, θέτει θέμα "ατομικών συμβάσεων" και "φαρμακείων του ΕΟΠΥΥ", απειλώντας ουσιαστικά τους φαρμακοποιούς ότι θα τους πετάξει εκτός αγοράς αν δεν σκύψουν το κεφάλι στις παράλογες απαιτήσεις του οργανισμού που τους χρωστά εκατομμύρια. Και, βέβαια, στο βάθος προλειαίνει την αγορά για την έλευση των τεράστιων πολυεθνικών αλυσίδων φαρμακείων, που θα αλώσουν την αγορά...». Τι χρώμα έχει ο παραλογισμός; Εγώ προτιμώ το κίτρινο. Πόσο παράλογος είναι ο παραλογισμός; Κανείς παραλογισμός δεν είναι παράλογος. Το «παρά- λογο» έχει κάποιο λόγο για να υπάρχει. Από το βαθμό κοινωνικής και πολιτικής συνειδητοποίησης του καθένα εξαρτάται αν και πότε θα βρει το λόγο, την αιτία, μέσα στο παράλογο. Κι έπειτα να κανονίσει την πορεία του. Τάκης Χονδρογιάννης φαρμακοποιός - εκδότης Τι χρώμα έχει ο παραλογισμός; Τι χρώμα έχει ο παραλογισμός; Δεν ξέρω. Μπορεί κίτρινο. Μπορεί φούξια, ροδί ή μπλε. Μπορεί ο καθένας μας να τον έχει στο μυαλό του με το χρώμα που τον φαντάζεται. Και με αυτό το χρώμα να βάψει απ’ άκρη σ’ άκρη το φαρμακείο του. editorial 6