Μετά από 20 χρόνια ο τομέας της Κοινωνικής Ασφάλισης επιστρέφει και πάλι στην οδό Αριστοτέλους με την ηγεσία του υπουργείου Υγείας να αποφασίζει και για αυτόν τον κρίσιμο τομέα της περίθαλψης των ασφαλισμένων.

Επικεφαλής του υπουργείου Υγείας είναι ο Παναγιώτης Κουρουμπλής ο οποίος και ορκίζεται υπουργός Υγείας.
Ο κ. Κουρουπλής γεννήθηκε το 1951 στο Ματσούκι Αιτωλοακαρνανίας και κατάγεται από ποντιακή προσφυγική οικογένεια. Είναι Δρ. κοινωνικών επιστημών και δικηγόρος. Έχει εκλεγεί τρεις φορές βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας με το ΠΑΣΟΚ, ενώ το 2012 εξελέγη δεύτερος στη Β' Αθηνών με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Το 1961 έχασε το φως του από έκρηξη γερμανικής χειροβομβίδας, απομεινάρι του Β? παγκοσμίου πολέμου. Πολιτικοποιήθηκε από τα μαθητικά του χρόνια στη Σχολή Τυφλών, ενώ στη συνέχεια εισήχθη με Πανελλήνιες Εξετάσεις στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 1974 συμμετέχει ενεργά στους αγώνες του φοιτητικού και λαϊκού κινήματος. Την περίοδο 1976-1981 επικέντρωσε την προσπάθειά του στην οργάνωση της κοινωνικής εξέγερσης των τυφλών με κεντρικά αιτήματα το δικαίωμα στη μόρφωση, την αξιοπρέπεια και την κατοχύρωση των κοινωνικών τους δικαιωμάτων. Συγκρούστηκε με τους κατεστημένους μηχανισμούς του κράτους, της εκκλησίας και των διαχειριστών της φιλανθρωπίας και διώχθηκε με τον Νόμο 4000.

Την περίοδο 1993-1996 διετέλεσε Γενικός Γραμματέας Πρόνοιας του Υπουργείου Υγείας και επιτέλεσε ουσιαστικό έργο με έμφαση στην παιδική προστασία, στην τρίτη ηλικία και στα άτομα με αναπηρία. Η δημιουργία πλήθους καινοτόμων κοινωνικών υποδομών πρόνοιας συνδέθηκε με την περίοδο άσκησης των καθηκόντων του στην εν λόγω θέση.

Για την κοινωνική του δράση τιμήθηκε πολλές φορές από ελληνικούς και διεθνείς φορείς (Ίδρυμα Μ. Στασινοπούλου, Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών, Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, Λέσχη Υγείας της Ευρώπης κ.ά.). Το 2006 η Ακαδημία Αθηνών τον βράβευσε σε αναγνώριση των κοινωνικών και πολιτικών του αγώνων με σκοπό την οικοδόμηση ενός αποτελεσματικού κοινωνικού κράτους και μίας ανθρώπινης κοινωνίας. Το 2012 βραβεύτηκε στο Μέγαρο Rayburn του Κογκρέσου των ΗΠΑ από το Ευρω-Αμερικανικό Συμβούλιο Γυναικών (E.A.W.C.) για τη θέληση και την επιμονή που έχει επιδείξει στο κοινωνικό του έργο.

Η συνέπεια στις πολιτικές και κοινωνικές του πεποιθήσεις επέβαλε την καταψήφιση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος το 2011 και την παύση της συμπόρευσής του με το ΠΑΣΟΚ του μνημονίου.

Αναπληρωτής υπουργός  Υγείας ανακοινώθηκε ο  Ανδρέας Ξανθός, γιατρός μικροβιολόγος που έχει διατελέσει επί σειρά ετών Πρόεδρος της Ένωσης Γιατρών ΕΣΥ Νομού Ρεθύμνου.

Διετέλεσε Γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής Ρεθύμνου του ΣΥΝ και μέλος της ΚΠΕ. Συμμετείχε στις Νομαρχιακές εκλογές του 2006 με την Εναλλακτική Κίνηση Πολιτών και είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ από το 2012. Tον Οκτώβριο του 2010 ήταν υποψήφιος Αντιπεριφερειάρχης στο νομό Ρεθύμνου με τον συνδιασμό Ριζοσπαστική Συνεργασία Κρήτης με τον υποψήφιο Περιφερειάρχη Γεώργιο Σταθάκη.

Αναπληρωτής υπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων αναλαμβάνει ο κ. Δημήτρης Στρατούλης

 Ο κ. Στρατούλης είναι Βουλευτής Β? Αθηνών του ΣΥΡΙΖΑ & υπεύθυνος της Επιτροπής Ελέγχου Κυβερνητικού Έργου (ΕΕΚΕ) του υπουργείου Εργασίας. Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ γεννήθηκε στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας και είναι παντρεμένος με τη δικηγόρο Ευαγγελία Σαλτού και πατέρας δύο παιδιών. Είναι νομικός, πολιτικός επιστήμονας, διδάκτορας νομικής στις εργασιακές σχέσεις.

Εργάστηκε στην Υποδιεύθυνση Εργατικών Θεμάτων του ΟΤΕ. Ως εκλεγμένος εκπρόσωπος των εργαζομένων, υπήρξε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου και της Αντιπροσωπευτικής Συνέλευσης Κοινωνικού Ελέγχου του ΟΤΕ, καθώς επίσης μέλος της Διοίκησης & Γραμματέας Κοινωνικής Πολιτικής της ΓΣΕΕ. Υπήρξε Αντιπρόεδρος του Ινστιτούτου Εργασίας (ΙΝΕ/ΓΣΕΕ) και μέλος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Δραστηριοποιήθηκε ενεργά στο Ελληνικό και Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ τη δεκαετία 2000 – 2010.

Διετέλεσε συντονιστής της επιτροπής εργατικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ και μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ενώ, είναι και ο συγγραφέας του βιβλίου «Οι εργασιακές σχέσεις στη δίνη του νεοφιλελεύθερου τυφώνα» (Ελληνικά Γράμματα, 2005) και του συλλογικού βιβλίου «Ανεργία και Απασχόληση στην Ελλάδα» (Σύγχρονη Εποχή, 1991).