Πώς βελτιώνεται η πορεία των ασθενών με υποτροπιάζουσα πολλαπλή σκλήρυνση

Η πορεία των ασθενών με υποτροπιάζουσα πολλαπλή σκλήρυνση (ΠΣ) βελτιώνεται με τις θεραπείες με φουμαρικό διμεθυλεστέρα και με ναταλιζουμάμπη, σύμφωνα με νέα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στην 69η ετήσια συνάντηση της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας (AAN)στη Βοστόνη.

Φουμαρικός διμεθυλεστέρας

Ο φουμαρικός διμεθυλεστέρας είναι μια από του στόματος θεραπεία για την υποτροπιάζουσα-διαλείπουσα πολλαπλή σκλήρυνση, την πλέον συχνή μορφή της ΠΣ.

Σε σύγκριση με τη φινγκολιμόδη και την τεριφλουνομίδη ως προς τον χρόνο μέχρι την πρώτη υποτροπή, ο φουμαρικός διμεθυλεστέρας μείωσε σημαντικά τον κίνδυνο υποτροπής κατά 30%, τόσο σε νεοδιαγνωσθέντες ασθενείς όσο και σε εκείνους που είχαν λάβει προηγούμενη νοσοτροποποιητική θεραπεία, ενώ είχε συγκρίσιμη αποτελεσματικότητα με εκείνη της φινγκολιμόδης. Επιπλέον παρουσίασε παρόμοια αποτελεσματικότητα με άλλες από του στόματος θεραπείες, ενώ έδειξε να υπερτερεί της ιντερφερόνης β και της οξικής γλατιραμέρης.

Επιπρόσθετες αναλύσεις υποπληθυσμών των ανοιχτών μελετών PROTEC και RESPOND έδειξαν ότι το φάρμακο μείωσε σημαντικά τον ετησιοποιημένο ρυθμό υποτροπής (ARR) σε διάστημα 1 έτους.

Παράλληλα, σύμφωνα με τις μελέτες, το μακροχρόνιο προφίλ ασφάλειας του φουμαρικού διμεθυλεστέρα παραμένει συνεπές ακόμα και μετά από παρακολούθηση συνεχόμενης χορήγησης 9 ετών. Σε κλινικές δοκιμές, τα πιο συχνά εμφανιζόμενα ανεπιθύμητα συμβάντα ήταν οι εξάψεις και τα γαστρεντερικά συμβάματα. 'Αλλα ανεπιθύμητα συμβάματα περιλαμβάνουν μείωση του μέσου αριθμού λεμφοκυττάρων κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους θεραπείας, ο οποίος στη συνέχεια σταθεροποιήθηκε, καθώς και διαταραχές της ηπατικής λειτουργίας, οι οποίες υποχώρησαν με τη διακοπή της θεραπείας.

Ναταλιζουμάμπη

Η ναταλιζουμάμπη είναι ένα μονοκλωνικό αντίσωμα που ενδείκνυται στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως τροποποιητική της νόσου (DMT) μονοθεραπεία σε ενήλικες ασθενείς με υψηλής δραστηριότητας υποτροπιάζουσα-διαλείπουσα πολλαπλή σκλήρυνση και σε ασθενείς με ταχέως εξελισσόμενη σοβαρή υποτροπιάζουσα διαλείπουσα πολλαπλή σκλήρυνση (ΥΔΠΣ).

Τα νέα δεδομένα από το Πρόγραμμα Παρατήρησης της ναταλιζουμάμπης (TOP) ενισχύουν τα ευρήματα της αποδεδειγμένης της αποτελεσματικότητας και καταδεικνύουν ότι η έγκαιρη και συνεχιζόμενη θεραπεία οδηγεί σε καλύτερη κλινική έκβαση από εκείνους που άλλαξαν σε κάποια άλλη θεραπεία. Σε διάστημα τριών ετών, η πιθανότητα βελτίωσης της αναπηρίας ήταν σημαντικά μεγαλύτερη για τους ασθενείς που έλαβαν θεραπεία με ναταλιζουμάμπη εντός του πρώτου έτους εμφάνισης συμπτωμάτων (49,3%), σε σύγκριση με εκείνους που έλαβαν θεραπεία μεταξύ 1 και 5 ετών (38,1%) ή μετά την παρέλευση 5 ετών (26,3%) από την πρώτη εμφάνιση των συμπτωμάτων.

Επίσης δεδομένα από τη πιλοτική μελέτη AFFIRM Φάσης 3, τα οποία δημοσιεύθηκαν στο New England Journal of Medicine, έδειξαν ότι στα δύο έτη, η θεραπεία με ναταλιζουμάμπη οδήγησε σε σχετική μείωση του ετησιοποιημένου ρυθμού υποτροπών κατά 68% σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο και μείωσε το σχετικό κίνδυνο εξέλιξης της αναπηρίας κατά 42-54%.

Όσο για το προφίλ ασφαλείας, η ναταλιζουμάμπη αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης Προϊούσας Πολυεστιακής Λευκοεγκεφαλοπάθειας (PML) και τον κίνδυνο ανάπτυξης εγκεφαλίτιδας και μηνιγγίτιδας, ενώ έχει αναφερθεί κλινικά σημαντική ηπατική βλάβη στο πλαίσιο της παρακολούθησης του προϊόντος μετά την κυκλοφορία του στην αγορά. Τέλος, έχουν εμφανιστεί αντιδράσεις υπερευαισθησίας (π.χ. αναφυλαξία) και λοιμώξεις, συμπεριλαμβανομένων ευκαιριακών και άλλων άτυπων λοιμώξεων.